Avontuur

“Ik vind er geen reet aan!”, riep Ech Nie vol gruwel. Historische woorden die mijn Unesco-hart braken. Afgelopen mei werden ze uitgesproken net nadat ik hoog had staan opgeven over het Parthenon op de Atheense Akropolis, het universele symbool van de klassieke beschaving. “Niet?”, vroeg ik ongelovig. “Nee!”, klonk het beslist. En daarmee was onze breuk definitief.

“Kijk, Ech Nie, aangezien Ech Leuk volgend jaar leerplichtig wordt, kunnen we het tijdstip waarop we in 2024 op reis gaan niet meer zelf bepalen.”

“Dat weet ik, Ech Wel. Dan zijn we aan schoolvakanties gebonden.”

“Precies. Maar omdat alles dan drie keer zo duur is, zullen we ons waarschijnlijk geen verre reis meer kunnen veroorloven.”

Nog even kerst en oud en nieuw ongeschonden zien door te komen (en dat zal vast nog lastig zat worden) en dan kunnen we eindelijk door naar 2024. Want met dit jaar hebben we het eigenlijk wel gehad. Kommer en kwel achtervolgden ons, het aantal nieuw bezochte sites bleef beperkt tot acht en op het blog liep het ook al niet zoals het gaan moest.