Categorie
In deze categorie vind je alle Unesco-sites die zijn toe te schrijven aan oude, verdwenen beschavingen.
Speciale afgezanten hebben reeds enige tijd geleden het Olympisch jaar afgekondigd en nu de eerste volle maan na midzomer op het punt staat aan het firmament te verschijnen, maak ik me gereed om te vertrekken. “Wat ga jij doen?”, vraagt een verbaasde Ech Nie.
“De godsvrede is afgekondigd schat, ik ga naar de Spelen.”
Lees verder
“Er was eens, héél lang geleden, een grote tovenaar. Merlijn was zijn naam. En de koning had hem opdracht gegeven een magische steencirkel in Ierland op te halen.”
“Waarom papa?”
“Omdat de koning zijn broer wilde eren. Die was kort daarvoor gesneuveld toen hij (met succes) op de vlakte van Salisbury het vaderland tegen de ongelovige Saksen verdedigde.”
Lees verder
Tweeledig was zijn leven, net als het werelderfgoed in Orange. En aan het begin van zijn carrière, toen hij nog bekend stond als Octavianus, was hij de meedogenloze machtswellusteling die op de weg naar de top over lijken ging. Letterlijk. Maar later, toen hij eenmaal op het pluche zat, ontwikkelde hij zich tot Augustus, de verhevene, de vader des vaderlands die het Rijk op een alom gerespecteerde wijze voorspoed en welvaart bracht.
“Staat dat allemaal op deze poort?”
Lees verder
Aangezien Ech Nie eind 2015 tussen twee banen inzat, dacht ik dat zij wel tijd genoeg zou hebben om zich in ons aanstaande adventsuitje naar Trier te verdiepen. “Maar jij bent juist zo goed in het duiden van werelderfgoed, Ech Wel. Wat verwacht je dan van mij?”
“Nou gewoon dat je ook eens wat vertelt.”
Lees verder
We zijn nog maar net onderweg van het bezoekerscentrum naar het werelderfgoed Knowth of de gids in de shuttlebus dist ons al de eerste mythe van de dag op. “Het schijnt dat vijf eeuwen voor Christus de Spaanse Kelten Ierland ontdekten. Staande op hun Herculestoren in La Coruña ontwaarden ze op een heldere winteravond de smaragden kusten van een vreemd eiland en besloten ze richting die verre groene rots aan de horizon te varen. Voor de Tuatha Dé Danann betekende die roekeloze onderneming meteen het einde van hun heerschappij.
Lees verder