Categorie
In deze categorie vind je alle Unesco-sites die zuiver en alleen om hun natuurlijke eigenschappen zijn ingeschreven.
“Are you guys walking the loop?” vraagt een yank ons met ontbloot bovenlijf. “Aye Aye sir”, antwoorden wij in ons beste Amerikaans. “Okay, just so you know, de lus is helemaal geen lus. The path just suddenly stops. Belachelijk. It’s a fucking disgrace.”
Die is duidelijk de weg kwijt, denk ik.
Lees verder
We waren nog maar net in het skiresort Flims aangekomen of het gedonder begon al. “Wat?! In díe stoeltjeslift??!! Nou ech nie, Ech Wel! Vergeet het maar.”
“Doe nou eens een keer niet gelijk zo hysterisch, Ech Nie. Ik heb me van tevoren uitgebreid laten informeren en volgens die Zwitsers kan het gewoon veilig.”
“Maar er past toch geen kinderwagen in een skilift, joh?! Denk nou eens na!”
“Jawel hoor, zonder problemen. Lees dit maar eens!”
Lees verder
“Je gaat onze levens toch niet weer op het spel zetten hè, Ech Wel?” roept een angstige Ech Nie onderweg naar Darmstadt. Al sinds onze dodemansrit naar Goslar vreest ze sneeuwbuien op Duitse autobanen (veel te glad) en vindt ze elke witte vlok er één teveel. “Nee schat, rustig maar, de Messelgroeve is vlakbij…”
“De Messelgroeve? We zouden toch naar de kerstmarkt gaan?”
“Ja, dat klopt. Maar eerst moeten we nog even wat opgegraven fossielen bekijken…”
Lees verder
“Ga jij d’r eens wat van zeggen”, gebiedt Ech Nie, “ik ben er nou wel klaar mee.” Haar priemende vinger wijst in de richting van een rokend mokkel in de achtertuin en blijkbaar ben ik degene die haar van verder paffen moet weerhouden. “Laat lekker gaan”, probeer ik nog, maar Ech Nie is onverbiddelijk. “Nee Ech Wel, ik ben niet van plan dit soort gedrag te blijven tolereren. Het is onze eerste wittebroodsweek en Etna moet weten dat stoken in een goed huwelijk niet gewenst is.”
Lees verder
“En nou?”, kraait Ech Nie in alle consternatie. “Ja, graven natuurlijk. Wat anders?” Zo met de autobanden muurvast in het mulle zand weet Ech Nie even niet meer hoe nou verder. “Godsamme Ech Wel, heb je nou je zin? Ik zei toch al dat we niet van de gebaande paden af moesten wijken? Nou komen we hier nooit meer weg!”
Het is september 2012 en onderweg naar natuurpark Doñana loopt het niet helemaal op rolletjes.
Lees verder
