Natuur

“En nou?”, kraait Ech Nie in alle consternatie. “Ja, graven natuurlijk. Wat anders?” Zo met de autobanden muurvast in het mulle zand weet Ech Nie even niet meer hoe nou verder. “Godsamme Ech Wel, heb je nou je zin? Ik zei toch al dat we niet van de gebaande paden af moesten wijken? Nou komen we hier nooit meer weg!”

Het is september 2012 en onderweg naar natuurpark Doñana loopt het niet helemaal op rolletjes.

Het is 2015 en we verblijven in Mimosa, een klein plaatsje 165 mijlen (317 km) ten oosten van San Francisco. We gebruiken het gehucht als uitvalsbasis voor onze twee dagen durende bezichtiging van het natuurpark Yosemite. Tijdens de vijf kwartier durende rit naar dit bijzondere werelderfgoed grijp ik de opportuniteit om Ech Nie alles te vertellen over haar recente, turbulente geschiedenis.

Verslaafd aan drank of drugs, of allebei, een leven in de criminaliteit, op de wallen of in de goot, vechtend op de tribunes in het stadion of luisterend naar duivelse metalmuziek; iedereen kent wel die zielige stumperds die figureren in typische EO-verhalen en die net op het moment dat de demonen zich écht voorgoed meester van hem lijken te maken, worden gered door een wonderlijk voorval. Plotseling zien zij het licht en transformeren ze van een arme drommel in een bezeten zendeling.

Zo’n stakker ben ik.