Categorie

Natuur

In deze categorie vind je alle Unesco-sites die zuiver en alleen om hun natuurlijke eigenschappen zijn ingeschreven.

Houten vlonders leiden naar een schuilhut om vogels te spotten
Natuur

Vogelparadijs Doñana door uilskuikens in de nesten

“En nou?”, kraait Ech Nie in alle consternatie. “Ja, graven natuurlijk. Wat anders?” Zo met de autobanden muurvast in het mulle zand weet Ech Nie even niet meer hoe nou verder. “Godsamme Ech Wel, heb je nou je zin? Ik zei toch al dat we niet van de gebaande paden af moesten wijken? Nou komen we hier nooit meer weg!”

Het is september 2012 en onderweg naar natuurpark Doñana loopt het niet helemaal op rolletjes.

Lees verder
Hainich
Natuur

Geloof in beuk wortelde diep bij Germaanse stammen

Daar, achter de Rijn, lagen de duistere beukenbossen van Germania. Een nachtmerrieachtige wildernis waar geciviliseerde mensen niks te zoeken hadden. Waarschuwend spraken de Romeinen over deze ondoordringbare, schimmige wereld waarin zovelen van hen waren gesneuveld. Drie van hun beste legioenen hadden ze er tijdens een confrontatie met de woeste woudmannen verloren en sinds die zwarte dag in het jaar 9 durfden ze zich niet meer boven de rivier te vertonen. Helaas voor het bos en zijn stammen verscheen er na de val van het Romeinse Rijk een nieuwe houthakker ten tonele…

Lees verder
Natuur

Yosemite is superlatief mooi!

Het is 2015 en we verblijven in Mimosa, een klein plaatsje 165 mijlen (317 km) ten oosten van San Francisco. We gebruiken het gehucht als uitvalsbasis voor onze twee dagen durende bezichtiging van het natuurpark Yosemite. Tijdens de vijf kwartier durende rit naar dit bijzondere werelderfgoed grijp ik de opportuniteit om Ech Nie alles te vertellen over haar recente, turbulente geschiedenis.

Lees verder
Eolische eilanden
Natuur

De Eolische eilanden in zwaar weer

“Nog maar één werelderfgoed schat, dan hebben we ze allemaal gehad. Dan is Sicilië compleet.” We toerden al twee weken rond op het Italiaanse eiland en onze vakantie naderde zijn voltooiing. Ech Nie zuchtte eens diep. “Nog eentje?”, vroeg ze op de haar zo kenmerkende, verveelde toon. “Er komt geen einde aan. Waar moeten we nu nog weer heen dan?”

“De Eolische eilanden meissie, vermaard om hun vulkanisme en genoemd naar Aeolus, de Griekse god van de wind.” Ik bracht het zo luchtig mogelijk maar wist meteen dat ik op zwaar weer kon rekenen.

Lees verder
Metershoge waterval klatert te midden van veel groen naar beneden
Natuur

Plitvice, de eerste stap op een lange queeste

Verslaafd aan drank of drugs, of allebei, een leven in de criminaliteit, op de wallen of in de goot, vechtend op de tribunes in het stadion of luisterend naar duivelse metalmuziek; iedereen kent wel die zielige stumperds die figureren in typische EO-verhalen en die net op het moment dat de demonen zich écht voorgoed meester van hem lijken te maken, worden gered door een wonderlijk voorval. Plotseling zien zij het licht en transformeren ze van een arme drommel in een bezeten zendeling.

Zo’n stakker ben ik.

Lees verder