Categorie
In deze categorie vind je alle Unesco-sites die zijn toe te schrijven aan de industrie of de industriële revolutie.
Aan de Schie gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf
Daar ligt ze dan, mijmer ik:
vierkant, hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht.
Een paar kilometer ten zuiden van Krakau ligt de Wieliczka zoutmijn. “Stiefkwartiertje rijden dus”, had ik vooraf tegen mijn gevolg gezegd. Omdat we voor de tour van 11 uur online kaartjes hadden bemachtigd, leek 10.30 uur me vroeg genoeg om te verzamelen. Toen ik echter voor vertrek eens checkte wat de werkelijke reistijd was – een klein half uur – liet ik mijn reisgenoten via de app weten dat we echt niet later dan 10.15 uur moesten vertrekken.
Lees verder
Terwijl we genoten van een pannetje mosselen in de vissershaven van Sète informeerde ik Ech Nie over het feit dat vroeger, toen de Fransen van Bordeaux naar het zuiden wilden varen, (“dus van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee”), die tocht ongeveer vier weken duurde. “Het Canal du Midi bestond nog niet en daarom moest eerst rondom het Iberische schiereiland worden genavigeerd.”
“Oh, dus de Franse schippers konden Spanje en Portugal niet omzeilen?”
“Jawel, die moesten ze juist wél omzeilen…”
Lees verder
Net als het weer is ook de rest van La Louvière vandaag grauw en grijs. Troosteloze arbeidershuisjes, rolluiken voor de ramen en een algeheel gevoel van verlatenheid. Dit is het Centrum van het Waalse steenkoolbekken, een vervallen mijnstreek in het Belgische zuiden. Ooit gonsde het hier van de bedrijvigheid maar sinds de laatste mijn in 1984 zijn deuren sloot, hangt over het gebied een schaduw van armoede en ontreddering. “Geweldig”, denk ik, en parkeer m’n auto aan de oever van het Centrumkanaal.
Lees verder
Weinig opsmuk, rechte lijnen, glas, staal en baksteen, op het eerste gezicht is de Fagusfabriek weinig bijzonder. Gewoon een gebouw zoals er zovelen zijn. Toch waren het juist deze eigenschappen die Unesco deed besluiten het pand op zijn honderdste verjaardag te verblijden met de status werelderfgoed. Ech Nie begrijpt er zoals gewoonlijk helemaal niks van. “Wat is er nou bijzonder aan gewoon?”
“Omdat dit bij oplevering juist bijzonder ongewoon was, Ech Nie. Sterker nog, anno 1911 was dit een regelrechte sensatie!”
Lees verder
