Categorie
In deze categorie vind je alle Unesco-sites die zijn toe te schrijven aan de industrie of de industriële revolutie.
Ze wilde nog 40 worden, m’n schoonzusje, maar dat haalde ze niet meer. Midden in de nacht van 4 april blies ze op 37-jarige leeftijd haar laatste adem uit. Kort voor overlijden hoorde ze haar zesjarige zoontje nog om zijn moeder roepen. Ze wilde opstaan om haar kind te troosten, maar helaas, ook dat ging niet meer. De kanker had zijn verwoestende werk reeds lang gedaan.
Lees verder
Na ons bezoek aan Trogir was het wel duidelijk; we moesten zo snel mogelijk naar huis. Ech Nie was hoogzwanger en zwaar emotioneel. De spanning, de hitte; ze kon het allemaal niet meer aan. “Alles leuk en aardig”, sprak ik zorgelijk, “maar als we onze vakantie afbreken dan betekent dat wel dat we onze overnachting in werelderfgoedstad Salzburg mislopen. Daar verwachten ze ons pas over een week.”
Lees verder
Tegen het vallen van de avond bestel ik in het Pier House van Charlestown; “Two pints, two fish and chips and one Cornish pasty.”
“That’ll be all, sir?”
“Nou doe er ook nog maar een applecider bij…”
“Nee slimmerik!”, corrigeert Ech Nie mij. “Applecider is met alcohol. Dat lijkt me niet handig voor een kind van twee. Applejuice moet je hebben.”
“Oh ja.”
Lees verder
Ten zuidwesten van Mons (Bergen), vlakbij de Franse grens, ligt de mijnstreek Borinage. Ooit het kloppende hart van de Europese industrie, tegenwoordig het deprimerende domein van armoede en verval. Sinds het begin van de 19e eeuw stond alles hier in het teken van de koolwinning. Honderden schachtblokken stampten tonnen aan steenkool uit de grond en tienduizenden Boreinen daalden dagelijks af in de krochten van Moeder Aarde. Honderdvijftig jaar later bleek de exploitatie echter niet langer rendabel en stortte de lokale economie als een kaartenhuis in elkaar. Doffe ellende en collectieve werkloosheid waren het onvermijdelijke gevolg.
Lees verder
Aan de Schie gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf
Daar ligt ze dan, mijmer ik:
vierkant, hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht.
