Avontuur

Onverschrokken voortploeterend op onze niet aflatende queeste bereikten we afgelopen maand wederom een historische mijlpaal; we bezochten onze 200^e werelderfgoedsite! Nou ja, we, ík dan. Ech Nie liet het weer eens afweten. Onbegrijpelijk genoeg prefereerde zij een strandstoel in de zon boven een van de meest complete cisterciënzer abdijen ter wereld; het Pobletklooster. 

“Niet te geloven toch? Zijn we net een beetje van de Corona af, storten die Russen ons gewoon in een volgende crisis.”

“Verschrikkelijk inderdaad. Dit zou weleens helemaal de verkeerde kant op kunnen gaan…”

“Drie máánden?!! Maar dat kan éch nie dokter! Ik móet over drie weken op vakantie!!”

“Ik ben bang dat die vakantie iets te vroeg komt meneer…”

“Maar ik heb een queeste te voltooien!”

“Een queeste?”

“Ja, ik móet al het werelderfgoed van Unesco bezoeken! En ik ben al een heel jaar niet weggeweest!”

“Meneer, neemt u nou van mij aan dat een hernia niet zomaar verdwenen is. Dat kost tijd!”

“Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!”