Avontuur

Zeker, het is druk. Maar gelukkig zien we nergens de wachtrij waarvoor de kassadame ons waarschuwde; het Portugese sprookjespaleis is nog gewoon te betreden. Helaas is onze vreugde van korte duur. Na het bezichtigen van twee kamers stuiten we in het trappenhuis op de zo gevreesde massa. “Nee toch hè?” We hopen op een klein oponthoud maar al snel wordt duidelijk dat we in een vreselijke fuik terecht gekomen zijn.

“Shit!”

Het is weer het eind van het jaar en dus tijd voor het opmaken van de balans. Hoe verliep onze queeste en wat waren de vorderingen op het blog? Om maar meteen met de deur in huis te vallen; het was het slechtste jaar ooit! “Nou inderdaad”, beaamt Ech Nie, “ik heb nog nooit zo vaak in een vliegtuig of boot gezeten. Het was verschrikkelijk.”

“Ik had het over het aantal werelderfgoedsites Ech Nie…”

Eindelijk, na zoveel jaren zwoegen was het dan zover. Uit handen van een lief kleintje verkreeg ik de Liebster-award en was ik even de koning te rijk. “Wat hebbie gewonnen?”, vroeg Ech Nie, toen ik haar trots mijn digitale trofee toonde. “De Liebster-award schat! Een virtueel lintje dat is bedoeld om kleine of beginnende blogs wat meer in de schijnwerpers te zetten.”

“Nou, nou…”

“Ja leuk hè? En het is een hele eer hoor, zo’n prijs te mogen ontvangen. Die krijg je echt niet zomaar…”

Treurig staarde ik naar mijn computerscherm. Bijna april en nog geen reet gezien. Tenminste, geen werelderfgoed. En dat terwijl ik mezelf op 1 januari nog zo had voorgenomen de negativiteit van het afgelopen jaar zo snel mogelijk uit te wissen. “Wat zit je nou te sippen joh?”, vroeg een behulpzame Ech Nie. “Zijn de monumenten op?”