Avontuur

Of ik wel begreep dat het internet bedoeld was voor kort en snel?, werd mij onlangs gevraagd. “Eh, sorry?” Ja, dat dus. En of ik me wel realiseerde dat iederéén tegenwoordig om aandacht schreeuwt? “Eh, jawel maar…” En dat ik eens moest luisteren in plaats van maren. “Maar…” En of ik er wel eens aan gedacht had om mezelf in een ander te verplaatsen? “Eh…? Is er soms iets?”

“Ja, je lult teveel”

Zo tussen kerstdiner en oliebollen in leek mij de tijd wel rijp om de balans van het afgelopen jaar op te maken. Hoe verliep onze queeste? Wat waren de leermomenten en waar boekten we onze successen? Een queestie van terugkijken.

En het geschiedde in die dagen voor kerst dat Unesco een telling van zijn werelderfgoedsites verordonneerde. De commissie had ze niet allemaal meer op een rijtje en vroeg zijn volgers te assisteren bij het op orde krijgen van de gegevens. Geen probleem natuurlijk, had ik geantwoord, en stelde voor een uitvoerig verslag over Goslar en zijn Rammelsbergmijnen te schrijven.