Cultureel landschap

Destijds in Straatsburg, toen Ech Nie haar eerste biertje ooit bestelde, streden gevoelens van trots en triomf bij mij om voorrang. Tuurlijk, ik besefte ook wel dat dit slechts een kleine stap was op een lange weg te gaan, maar in ieder geval was het een dappere daad die mij stilletjes doch diep ontroerde. Ze schreef geschiedenis, daar, op dat terras in Frankrijk in de zon. In de jaren die volgden bleef Ech Nie moedig “doorschrijven” en uiteindelijk wist ze in Corfu-stad het zo gewenste resultaat te bereiken; Ech Nie werd een volwaardig bierdrinker!

Toen ik plotseling de woorden Alto Douro op een verkeersbord voorbij zag schieten wist ik het gelijk. Dit gaat niet goed. “Nee hè”, roep ik verschrikt, “dat was toch niet de afslag die we moesten hebben hè?!”

“Nee hoor”, antwoordt Ech Nie geruststellend, “volgens Annie moeten we gewoon rechtdoor.” (Annie is de naam die wij onze TomTom hebben gegeven.) “Ja Annie,” reageer ik, “maar die muts kiest altijd voor de snelste weg…”