De strijd tussen Romeinen en Germanen was een kamp tussen beschaving en barbarij. Fort Saalburg lag op de scheidslijn
Het was een paar jaar na het Romeinse echec in het Teutoburgerwoud dat de Cheruskische broeders Arminius en Flavus elkaar troffen; met het water van de Wezer tussen hen in roemde de verrader Flavus luidkeels de grootsheid van Rome, de rijkdom van de keizer en de rechtschapenheid van zijn meesters (ze hadden hem ruimschoots gecompenseerd voor een in de strijd verloren gegane oog en zouden, indien hij zich overgaf, óók Arminius rijkelijk belonen) maar aan de andere kant klonk het schamper; “Nooit zal een geldbedrag hoog genoeg zijn om mij tot slaaf van Rome te maken; ik heb de heilige plicht het vaderland en de vrijheid te verdedigen, en dat zal ik doen ook. In naam van onze moeder en de goden van Germanië!”
Lees verder
