Terracottaleger realiseert droom Chinese keizer Qin

Volgens Ech Nie hebben Unesco-monumenten nogal eens de vervelende eigenschap zich in landen te bevinden waar het niet fijn toeven is. Voor mij geen probleem, maar voor mevrouw altijd genoeg reden om dwars te liggen. “Ja maar schat, China is toevallig wel de thuisbasis van het Terracottaleger hoor. Een van de meest iconische sites ter wereld. Je gaat me toch niet vertellen dat we daar niet naar toe kunnen hè?”

“Jawel hoor!”

“Je wil niet naar China?!”

“Nee, dat is me te druk…”

Keizer Qin maakt China tot een eenheid

In 221 voor Christus, na twee eeuwen oorlog, weet de uit Qin afkomstige koning Zheng de strijd in zijn voordeel te beslechten. Hij verenigt de zeven losse staten waaruit China op dat moment bestaat en promoveert zichzelf tot de eerste keizer van het land. Om de nieuwe staat tot een eenheid te smeden standaardiseert keizer Qin Shi Huang (zoals hij zich nu laat noemen) het gebruik van maten, gewicht, valuta en rechtspraak en tracht hij daarnaast ook een uniforme schrijfwijze te realiseren.

Behalve op organisatorisch vlak is Qin ook actief in het bouwwezen. Hij acht een goede bescherming van het Rijk noodzakelijk en geeft daarom opdracht de bestaande verdedigingswerken samen te smelten tot één groot geheel. Een goede zet, want daarmee start hij één van China’s meest tot de verbeelding sprekende projecten; de bouw van de Chinese muur.

Drukte rond Terracottaleger

“Kan niet naar China? Wil niet naar China! Dat is me te druk.” Ja, je moet ook wel wat voor het goede doel over hebben! Om te bewijzen dat het terracottaleger helemaal niet druk is, struin ik het internet af en zoek naar mijn gelijk.

Hu lang ik echter ook aan het scrollen ben, nergens kan ik iets vinden dat mijn bewering ook maar enigszins ondersteunt. Sterker nog, het is juist het verhaal van Ech Nie dat overal bijval krijgt. Bezoekers maken op het hele web gewag van een ware beproeving en hebben het meer over de ellenbogen en het gedrang dan over de bijzonder universele waarde van het weergaloze werelderfgoed. Ik kan wel yangken!

Op zoek naar het eeuwige leven

Keizer Qin staat onder invloed van het Taoïsme, een Chinese filosofie die leert over balans in het leven en het bewandelen van de juiste weg. Hoe het traject precies verloopt wordt niet gezegd (dat is voor elk individu verschillend) maar als de route eenmaal is gevonden dan is volgens deze wijsbegeerte harmonie en eenwording met het universum je beloning. Het zweverige gehalte wordt nog eens extra benadrukt door te propageren dat met de juiste dosis magie onsterfelijkheid kan worden bereikt .

Met name dat laatste is iets wat de grote “éénmaker” Qin zeer aanspreekt. Hij is als de dood om te sterven en geeft daarom alchemisten het bevel een levenselixer uit te vinden, zodat hij uit de klauwen van magere Hein kan blijven. Als die pogingen echter op niks uitlopen, stuurt hij enkele expedities op pad die tot doel hebben het mythische eiland Penglai te ontdekken. Volgens de Chinese mythologie groeit daar namelijk het fruit van de eeuwige jeugd en Qin wil voor zijn sterven daar graag van hebben gegeten.

Waar een wil is, is een weg

“Waarheen leidt de weg?”, is een vraag die erfgoedfanaten zich niet stellen. Zij gebruiken gedurende hun aardse bestaan Unesco’s monumentenlijst als richtingwijzer en genieten een harmonieus leven dankzij hun veelvuldige werelderfgoedbezoek. Hun queeste is al dat telt en die volbrengen is al moeilijk zat. Zeker als een tegendraadse partner weigert af te reizen naar een land waarvan ze denkt dat het te druk is. “Weet je Ech Nie, als jij dan niet naar China wilt, dan haal ik China wel naar hier!”

“Dat lijkt mij inderdaad de beste oplossing, Ech Wel…”

“Ja, je dacht toch zeker niet dat deze queestie mij zou tegenhouden hè? Daar is het Terracottaleger toch echt te belangrijk voor!”

“Weet ik toch, druktemaker. Rustig maar, de afhaalchinees zit hier om de hoek…”

“Niks afhaalchinees, wij gaan naar Babylon!”

Het mythische eiland Penglai

In de legendes wordt Penglai omschreven als een paradijselijk eiland waar rijstkommen en wijnglazen nooit leeg raken, pijn niet bestaat en paleizen van goud zijn. Het is bovendien de woonplaats van de acht onsterfelijken, de supermensen die de geheimen der natuur hebben overwonnen en die in volkomen eensgezindheid op een berg des overvloed leven. Het is deze wereld waar Qin zo naar verlangt en waar hij zijn eeuwigheid wil doorbrengen.

Geïnspireerd door de legende van Penglai, en in de vaste overtuiging dat de dood een voortzetting is van het aardse bestaan, laat Qin voor zichzelf een gigantisch mausoleum bouwen. Volgens oude geschriften zijn de muren van brons, is de vloer een weerspiegeling van zijn aardse imperium en schittert het plafond van parels die de sterren aan het firmament voorstellen. Het is Qins manier om één te worden met het universum.

Het achtste wereldwonder

Overal geïnstalleerde automatisch schietende kruisbogen dragen volgens de kronieken zorg voor de bewaking van het dodenrijk. Dat de keizer daar echter niet volledig op vertrouwde blijkt in 1974, als tijdens graafwerkzaamheden wordt ontdekt dat Qin ook een complete divisie kleisoldaten mee het graf in heeft genomen. De vondst betekent een wereldwijde sensatie en wordt al gauw bestempeld als het achtste wereldwonder uit de oudheid.

Waar diende het Terracottaleger voor?

Opgesteld in rotten van vier lijkt het Terracottaleger nog altijd klaar voor de strijd. Kenners vermoeden dat de soldaten een kopie zijn van Qins originele troepenmacht en dat ze bedoeld waren om hem ook in het hiernamaals ter zijde te staan. Opvallend hierbij is dat alle militairen een echt wapen hebben meegekregen en dat ze worden geassisteerd door paarden, strijdwagens en generaals. In totaal bedroeg het leger zo’n 8000 man en telde het behalve voetvolk ook lansdragers, boogschutters en cavalerie.

Keizer Qin leeft voort dankzij Terracottaleger

Als ik Ech Nie heb uitgelegd dat Babylon niet in Irak maar in de Hofstad ligt, stemt mevrouw eindelijk in met een bezoek. Weliswaar is in de Haagse toren slechts een klein deel van de krijgsmacht te zien, maar toch. Het scheelt ons in ieder geval een hoop drukte om niks.

Hoewel de handgemaakte beelden in Den Haag slechts replica’s zijn, tonen ze ons duidelijk het vernuft van de oude pottenbakkers. Geen beeld is gelijk en de detaillering is verbluffend. Op begeleidende teksten staat geschreven dat de kleikunstenaars werkten met mallen, dat de binnenkant hol is, dat ze vroeger gekleurd waren en dat alle bijzonderheden met de hand zijn uitgewerkt. “En weet je wat nou het mooie van het hele verhaal is Ech Nie?”

“Nou vertel…”

“Dat de soldaten van het Terracottaleger 2200 jaar na de dood van hun leider alsnog zijn grootste wens in vervulling hebben laten gaan.”

“Wat dan?”

“Met de opgraving maakten ze keizer Qin voorgoed onsterfelijk! Ech Wel!”

Heb jij wel eens het (échte) Terracottaleger bezocht, ben je onsterfelijk of wil je wat kwijt over China? Laat het ons weten in de reacties hieronder, we horen het graag!

Praktische informatie

Het Terracottaleger vindt zijn oorsprong uiteraard niet in die mooie stad achter de duinen maar ten noordoosten van de voormalige Chinese hoofdstad Xi’an. Bussen rijden je vanaf het treinstation naar de archeologische site en ter plaatse staan de mooiste beelden in een museum opgesteld.

Eén worden met het universum was een wens die niet alleen keizer Qin had. In de geschiedenis van de mensheid, en dus ook in de patrimonia die onze voorouders achterlieten, lijkt het een terugkerend thema. Voorbeelden zijn: megalithische monumenten in Knowth en Newgrange, Stonehenge, piramides van Gizeh en de vele middeleeuwse kathedralen (zoals de Dom van Speyer en het gotische godshuis van Chartres).

Adres museum: Lintong District, Xi’an, Shaanxi, China, 710612
Jaar van inschrijving: 1987
Officiële website museum: Keizer Qin Shi Hunang mausoleum

Lees ook:

Over Karel de Grote, nog zo’n keizer uit de geschiedenis die streefde naar eenheid en onsterfelijkheid

– Is de kathedraal van Aken Dom?