Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- Jules Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die vroeger ook bij ons regelmatig kwam bovenborrelen. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Een paar kilometer ten zuiden van Krakau ligt de Wieliczka zoutmijn. “Stiefkwartiertje rijden dus”, had ik vooraf tegen mijn gevolg gezegd. Omdat we voor de tour van 11 uur online kaartjes hadden bemachtigd, leek 10.30 uur me vroeg genoeg om te verzamelen. Toen ik echter voor vertrek eens checkte wat de werkelijke reistijd was – een klein half uur – liet ik mijn reisgenoten via de app weten dat we echt niet later dan 10.15 uur moesten vertrekken.
Lees verder
Ik moet dit verhaal schrijven. Snel, want anders is het te laat. Dan hebben ze me te pakken. Dan was alles voor niks. Gelukkig ben ik ze tot nu toe altijd te slim af geweest, maar hoe lang ik dat nog ga volhouden weet ik niet. Ze zijn zo machtig, vroeg of laat zullen ze me vinden.
Ik zit nu verscholen achter m’n computer, want ik moet jullie iets vertellen. Iets waar ik tijdens de uitvoering van mijn queeste op stuitte. Een groot geheim, wat eenmaal bekend, de wereld op zijn kop zal zetten. Ik ken namelijk de waarheid, de waarheid over de Tempeliers.
Lees verder
Hollywood. Vooraf had Ech Nie zich er heel wat bij voorgesteld, maar eenmaal op de Walk of Fame is ze al gauw een illusie armer. “What the hell, Ech Wel, is dit nou die beroemde boulevard? Ik ken getto’s met meer glimmer en glamour dan dit!”
“Tsja, dit stukje heeft zijn beste tijd wel gehad inderdaad. Gelukkig bevindt Hollywoods grootste ster zich een paar mijl verderop.”
Lees verder
“Een nieuw virus in China? Ach, het zal wel…”
“Nou, het schijnt anders best serieus te zijn, Ech Wel. Mensen moeten binnen blijven en zo.”
“Ja, dat is toch niets nieuws? Alles wat die Chinezen gevaarlijk vinden, sluiten ze op.”
“Maar wat als ze te laat waren? Als die ziektekiemen de hele wereld overgaan?”
“Dat gaat niet gebeuren, joh. Gelukkig blijft die ellende altijd daar. Kijk maar naar SARS of Ebola, ook nooit last van gehad.”
Lees verder
Onze vakantie in Kroatië was niet alleen legendarisch vanwege het allereerste werelderfgoed dat we er zagen (Plitvice), ook de rit naar huis was er één om nooit te vergeten. Vanaf het moment dat we in de auto zaten, openden zich de hemelsluizen en werden we door één grote zondvloed overspoeld. Als gevolg van de watersnood regende het overal aanrijdingen en verliep de terugreis tandenknarsend traag. “Lekker weer, Ech Wel!”
“Ja, net of ik daar wat aan kan doen!”
Lees verder
