Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
In Plitvice raakte ik bewust van de heilige taak die ik had te volbrengen, het bezoeken van al het werelderfgoed, en nog geen week later kan ik al op Jezus bijval rekenen. “Ego sum ostium per me si quis introierit salvabitur, Ik ben de deur, wanneer iemand door mij binnenkomt zal hij worden gered.”
“Hoe bedoelt-ie dat?” vraagt een argwanende Ech Nie.
Lees verder
Van de paar honderd kastelen die de Loire-streek rijk is, bezoeken we als eerste die van Blois. “Volgens de architectuurboekjes is dit magnifieke château een schoolvoorbeeld van de vroege Franse renaissance, Ech Nie.”
“Hmmm, kan je dat misschien op het terras wat nader toelichten, Ech Wel? Zulk soort verhalen smaken altijd beter met een wijntje…”
“Natuurlijk, madame! Joie de vivre, nietwaar?”
Lees verder
“De oude Grieken hadden natuurlijk een heel uitgebreid pantheon, maar van alle Griekse goden was Herakles toch wel de meest geliefde. Reeds op jonge leeftijd had hij gekozen voor een leven van deugd en eerbaarheid.”
“Herakles zei je?”
Lees verder
“Are you guys walking the loop?” vraagt een yank ons met ontbloot bovenlijf. “Aye Aye sir”, antwoorden wij in ons beste Amerikaans. “Okay, just so you know, de lus is helemaal geen lus. The path just suddenly stops. Belachelijk. It’s a fucking disgrace.”
Die is duidelijk de weg kwijt, denk ik.
Lees verder
Duitsland is het land van mythen en sagen. Legendarische verhalen waarin eer, trouw, moed en zelfopoffering de hoofdrol spelen, hebben het bij onze Oosterburen altijd goed gedaan. En om Ech Nie onderweg naar Bremen wat te onderhouden, laat ik haar, in voorbereiding op ons werelderfgoedbezoek, alvast kennismaken met één van hun populairste heldendichten; het Roelandslied.
Lees verder
