Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Duitsland is het land van mythen en sagen. Legendarische verhalen waarin eer, trouw, moed en zelfopoffering de hoofdrol spelen, hebben het bij onze Oosterburen altijd goed gedaan. En om Ech Nie onderweg naar Bremen wat te onderhouden, laat ik haar, in voorbereiding op ons werelderfgoedbezoek, alvast kennismaken met één van hun populairste heldendichten; het Roelandslied.
Lees verder
Door arbeid en standvastigheid was de lijfspreuk van Christoffel Plantijn, de belangrijkste drukker van de 16e eeuw, en per 01-01-2017 leek zijn motto ons wel op het lijf geschreven. Arbeid sloeg op mijn goede voornemen nu toch eindelijk eens werk te gaan maken van zijn in Antwerpen gelegen drukkerij; standvastigheid verwees naar de dry january die Ech Nie vastberaden was begonnen. Daar we een uitje naar onze Zuiderburen echter niet zonder Belgisch bier konden voorstellen, werd besloten ons uitje in het eerste weekend van februari te plannen.
Lees verder
Met een scherpe blik op de werelderfgoedkaart constateer ik dat het klaar is met de makkelijke uitstapjes. Binnen een straal van 500 kilometer rond Rotterdam hebben we al het patrimonium bezocht. “Willen we dus verder met onze queeste dan zullen we voortaan écht aan de bak moeten.”
“Ja, maar waarom moeten we dan gelijk met de boot naar Canterbury, Ech Wel?”
“Omdat het een bedevaart is, Ech Nie…”
Lees verder
“Iedereen is tegen ons. Ze spannen allemaal samen.”
“Welnee man, hoe kom je daar nou bij?”
“Nou, gewoon. De overheid maakt elk bezoek aan een werelderfgoed al maanden onmogelijk. Dat is toch niet normaal?”
“Ze zijn bang voor meer besmettingen, Ech Wel. Covid waart nog steeds rond.”
“Ja ammehoela, dat geloof je toch zeker zelf niet? Deze hele toestand is gewoon onderdeel van een vooropgezet plan. Ik weet zeker dat ze achter de schermen druk bezig zijn met onze ondergang!”
Lees verder
Aan de Schie gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf
Daar ligt ze dan, mijmer ik:
vierkant, hoog en hoekig
gekanteld in het tegenlicht.
