“Wat zeg je GVD nou? Geen kerstmarkt dit jaar?”
“Nee Ech Wel, je bent net vader geworden…”
“Nou maak je over mij maar geen zorgen hoor, dat lukt heus wel.”
“Ik heb het ook niet over jou, wezenloos; het gaat om je kind! Je dacht toch niet dat je met die ukkepuk urenlang in de vrieskou kon lopen…”
Verder lezen →
Op uitnodiging van Ech Nie werden we tijdens onze trip naar Madrid vergezeld door haar zus Ech Nooit. “Gezellig”, vond vrouwlief, maar eenmaal in de stad vond ik dat nogal tegenvallen. Spraken we voorheen namelijk alleen maar over de bijzondere, universele waarde van een werelderfgoed, nu ging het ineens over bijzaken als Spaanse Don Juans, flamenco jurken en tapas recepten. “Ja, hallo”, riep ik geërgerd, “mag ik misschien ook nog even wat aandacht voor het Escoriaal? We zijn hier tenslotte niet voor niets!”
“Het Escoriaal?”, vroeg Ech Nooit, “nooit van gehoord…”
“Ech Nie”, meldde ook haar zus.
Verder lezen →
Dit keer geen verhaal over vervelende queesties, maar gewoon een stukje over hoe we soms ook wel eens geluk kunnen hebben. Vandaag zag namelijk ons bloedeigen werelderfgoed het levenslicht! Ech Leuk!
Kan de mooiste trip van ons leven eindelijk beginnen!
Verder lezen →
“Knusper, knusper Knäuschen. Wer knuspert an meinem Häuschen?” Hoewel de spreuk boven ons hotelbed aan duidelijkheid niets te wensen overlaat, zijn we toch verrast als we plots een peperkoeken huisje in de middeleeuwse straten van Höxter ontwaren. “Knijp jij eens in mijn armen, Ech Wel. Dit kan toch niet?” Voordat we echter goed en wel beseffen in wat voor sprookje we beland zijn, vraagt een vriendelijk oud vrouwtje of we geen trek hebben in een reuzendikke pannenkoek. “Maar natuurlijk, mevrouw, die lusten we wel!” Pas als de gebochelde tante ons ook van een alcoholvrij biertje voorziet, ruiken we onraad en kiezen gauw het hazenpad. “Ren voor je leven Grietje, die heks wil ons vergiftigen!!”
Verder lezen →
“Zucht, puf, kreun.” Meer als dat wist Ech Nie niet uit te brengen. “Ja schat, ik begrijp dat het na acht maanden zwangerschap allemaal wat zwaarder wordt, maar vroeger stond er in Trogir een heiligdom dat aan de vruchtbaarheidsgodin Hera was gewijd; die kunnen we toch onmogelijk laten schieten?”
“Nou volgens mij hebben we de goden in Samos en Efeze wel genoeg eer bewezen…”
“Maar het kan natuurlijk altijd beter Ech Nie! En jij wilt toch zeker ook alleen het beste voor ons kind?”
“(…)”
“Precies, dat dacht ik al! Instappen dus.”
Verder lezen →
Terwijl we genoten van een pannetje mosselen in de vissershaven van Sète informeerde ik Ech Nie over het feit dat vroeger, toen de Fransen van Bordeaux naar het zuiden wilden varen, (“dus van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee”), die tocht ongeveer vier weken duurde. “Het Canal du Midi bestond nog niet en daarom moest eerst rondom het Iberische schiereiland worden genavigeerd.”
“Oh, dus de Franse schippers konden Spanje en Portugal niet omzeilen?”
“Jawel, die moesten ze juist wél omzeilen…”
“Nee, ik bedoel, daar konden ze niet omheen?”
“Jawel, dat zeg ik toch, daar moesten ze juist wél omheen!”
Ik was nog maar net begonnen of de boot was alweer aan.
Verder lezen →
“Tuurlijk schat, niks dan lof, je zwangerschap was dan wel een hele verrassing voor me, maar dat je Samos uitkoos om hem bekend te maken vond ik echt helemaal top. Zeker ook omdat het lokale werelderfgoed er zo goed bij paste. Ons eerbetoon aan de vruchtbaarheidsgodin Hera zal je dan ook vast gaan helpen de komende (draag)tijd te doorstaan. Maar goed, dat wil nog niet zeggen dat we er nu al zijn hè?”
“Ik weet dat het nog 9 maanden duurt Ech Wel…”
“Dat bedoel ik niet.”
“Oh, wat dan?”
“Dat we ook nog even bij Artemis van Efeze langs moeten.”
Verder lezen →
Wijn is altijd al met het goddelijke verbonden geweest. De oude Grieken hadden in Dionysos hun eigen wijngod, de Romeinen aanbaden een godheid genaamd Bacchus en met de komst van het christendom bleek dat ook Jezus een wijnliefhebber was. “Sommigen noemden hem zelfs een dronkaard, Ech Nie. En dat die water in wijn veranderde was natuurlijk ook niet zomaar. Dat was het eerste wonder dat Hij verrichtte.”
“Maar waarom beklimmen we dan in Jezusnaam deze berg, Ech Wel? Dan kunnen we toch veel beter ergens een wijntje gaan drinken? Ik denk dat de Heer daar pas echt behagen in zou scheppen.”
Verder lezen →
“Gaat het een beetje?”, vroeg een bezorgde Ech Nie, toen ik vorige week zondagmiddag compleet terneergeslagen op aarde terugkeerde. “Mwoah…”
“Je ziet er niet uit man. Ging het niet goed daar boven?”
“Het was verschrikkelijk, Ech Nie. Met die politisering van het werelderfgoed gaat het echt nog eens helemaal mis…”
“Hè? Waar heb je het over Ech Wel?”
Verder lezen →
Als Unesco in 2016 17 creaties van de Zwitsers-Franse architect Le Corbusier aan de werelderfgoedlijst toevoegt, knik ik tevreden. Niet omdat ik de blokkendoosbouwer zo bewonder, helemaal niet eigenlijk, maar gewoon omdat Antwerpen zo dichtbij ligt. “Antwerpen?”
“Ja. Die 17 bouwwerken staan verspreid over 7 landen en één daarvan is België. Lekker makkelijk dus…”
“Hoe bedoel je?”
“Nou met een klein uurtje kunnen we er al zijn…”
“Hmmm…”
Verder lezen →