Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Overal waar jij gaat, gaan we met jou mee!
Een leven lang op pad, voor Feyenoord 1!
Na een Europese campagne vol legendarische wedstrijden was het voor ons Feyenoorders duidelijk; de volgende ronde tegen Inter zouden we er weer bij zijn. Met de loting achter de rug begon de grote jacht op kaarten. Sponsors werden benaderd, oud-spelers om een gunst gevraagd, accounts aangemaakt en silvercards geregeld. Achteraf bleek het allemaal een hoop moeite voor niks, en hielden we zelfs een kaart over, maar beter dat, dan helemaal niets. “En als kers op de taart”, zo voegde ik er enthousiast aan toe, “zal ik jullie de andere dag meenemen naar een van ’s werelds meest geroemde kunstwerken; Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci.”
Lees verder
In 2016 besloten we naar Zweden af te reizen. Voor velen het land van Vikingen, Abba en blonde stoten, voor ons het onontgonnen terrein van Skogskyrkogården, Hovgården en Drottningholm. “Van wie?”, vroeg Ech Nie onbenullig.
“Skogskyrkogården, Hovgården en Drottningholm.”
“Nooit van gehoord.”
“Dat zijn de drie Unesco-sites van Stockholm schatje.”
Lees verder
“HIIIIIIIINNNNNGGGGGJJJJJJJJJJAAUUUUUUUUU!!!!!!”
“Zo tering, wat was dat?!!!”
“HHHHHHHHHIIIIIIIIIIIIIINNNNNNGGGGGJJJJAAAUUUUUUUUU!!!!!”
Ik sta op van m’n terrasstoel, kijk verwilderd naar boven en zie nog net een straaljager door de geluidsbarrière knallen. “Het leger!”, roep ik half verbaasd, half enthousiast.
Lees verder
Eigenlijk had ik na ons bezoek aan de Beemster droogmakerij ook een vinkje achter de Stelling van Amsterdam kunnen zetten, we hadden immers de geschutskoepel van het fort bij Spijkerboor boven het groene weideland ontwaard, maar dat leek me toch iets al te gemakkelijk. De linie bestaat uit ruim veertig vestingen en daarom vond ik dat we het verdedigingswerk tekort deden als we het bij dit ene kanon lieten. “Nou daar heb ik anders helemaal geen moeite mee hoor”, verkondigde Ech Nie direct.
Lees verder
“Ik vind er geen reet aan!”, riep Ech Nie vol gruwel. Historische woorden die mijn Unesco-hart braken. Afgelopen mei werden ze uitgesproken net nadat ik hoog had staan opgeven over het Parthenon op de Atheense Akropolis, het universele symbool van de klassieke beschaving. “Niet?”, vroeg ik ongelovig. “Nee!”, klonk het beslist. En daarmee was onze breuk definitief.
Lees verder