Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
“Drie máánden?!! Maar dat kan éch nie dokter! Ik móet over drie weken op vakantie!!”
“Ik ben bang dat die vakantie iets te vroeg komt meneer…”
“Maar ik heb een queeste te voltooien!”
“Een queeste?”
“Ja, ik móet al het werelderfgoed van Unesco bezoeken! En ik ben al een heel jaar niet weggeweest!”
“Meneer, neemt u nou van mij aan dat een hernia niet zomaar verdwenen is. Dat kost tijd!”
“Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!”
Lees verder
Wie vanuit Zwitserland naar het zuiden wil (of vice versa), kan moeilijk om Bellinzona heen. De stad ligt in een vallei waar zo’n beetje alle bergpassen samenkomen en fungeert al sinds de oudheid als de sleutel tot de Alpen en de poort naar Italië. “Dat althans, is hoe een lid van de Milanese Visconti-familie de strategische plaats in 1475 beschreef.”
“En jij vindt dat we na de file voor de Gotthardtunnel óók hier nog even bij stil moeten staan?”
“Si signora. Hoe raad je het zo?”
Lees verder
Ten zuidwesten van Mons (Bergen), vlakbij de Franse grens, ligt de mijnstreek Borinage. Ooit het kloppende hart van de Europese industrie, tegenwoordig het deprimerende domein van armoede en verval. Sinds het begin van de 19e eeuw stond alles hier in het teken van de koolwinning. Honderden schachtblokken stampten tonnen aan steenkool uit de grond en tienduizenden Boreinen daalden dagelijks af in de krochten der Moeder Aarde. Maar toen zo’n honderdvijftig jaar later de exploitatie niet langer rendabel bleek, stortte de lokale economie als een kaartenhuis in elkaar. Doffe ellende en collectieve werkloosheid waren het onvermijdelijke gevolg.
Lees verder
“Volgende week naar Boedapest? Nee, sorry Vriend maar dat gaat hem niet worden. Ik ben net terug uit Parijs en de vakantie naar Kroatië staat ook al weer voor de deur… Ik kan het me niet veroorloven.”
“Maar dit kan je ech nie laten lopen, Ech Wel. De meest exclusieve kamer van de hele stad staat voor ons klaar!”
“Hè?”
“Ja, dat heb ik je toch wel eens verteld, van die maat van mij, die F1 tripjes voor ’s werelds jetset organiseert? Nou twee van zijn klanten hebben zojuist hun reis naar Boedapest afgezegd.”
Lees verder
Na alle rampspoed van 2020 leek het dit jaar toch allemaal goed te komen; het werelderfgoedcomité zou on-line alle nominaties van 2020 en 2021 bespreken en mij alsnog met een aantal nieuwe sites verblijden. Vol goede hoop keek ik er dan ook naar uit hoe mijn vijf troefkaarten (sites die ik al eens eerder had bezocht en die nu als werelderfgoed werden voorgedragen) deze keer verzilverd zouden worden.
Lees verder
