Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Tweeëndertig Belgische belforten verklaarde Unesco in 1999 tot werelderfgoed. Een respectabel aantal zou je zeggen, maar ondanks al die architectonische manifestaties van macht en rijkdom deed de commissie er zes jaar later nog een schepje bovenop. In 2005 kregen drieëntwintig Franse belforten (en een vergeten(?) Waalse) eveneens de status patrimonium der mensheid.
“Waarom?”, vroeg Ech Nie zich af. “Vonden ze tweeëndertig niet genoeg of zo?”
Lees verder
“Nóg een abdij?”, kreunt mijn duifje klagend. “Dat is nu al de derde in twee dagen tijd!”
“Ja maar deze is jou op het lijf geschreven schat. Alcobaça is namelijk de laatste rustplaats van het legendarische liefdeskoppel Pedro en Inês.”
“Oh, gaan we op de romantische tour?”
“Ja mijn Valentijn. In dit verhaal overstijgt de liefde alles.”
Lees verder
Wat de‘ Medici’s waren voor Florence, en de Scala’s voor Verona, dat waren de Gonzaga’s voor Mantua; een exorbitant rijke familie die generaties lang heerste over een Italiaanse stadstaat. Zij verdreven in 1328 de toenmalige machthebbers, de Bonacolsi’s, en namen hun intrek in het Palazzo del Capitano, een paleis wat in de loop der jaren uitgroeide tot een van de grootste van Europa.
Lees verder
Met ons traditionele Glühweinuitje achter de rug (dit keer had Hamburg de eer ons te ontvangen) rest ons nog slechts één ding te doen; het schrijven van een jaaroverzicht. Waar bracht de queeste ons in 2022? Wat waren de mee- en tegenvallers onderweg en hoe presteerde het blog op het wereldwijde web?
Lees verder
Aangezien Ech Nie eind 2015 tussen twee banen inzat, dacht ik dat zij wel tijd genoeg zou hebben om zich in ons aanstaande adventuitje naar Trier te verdiepen. “Maar jij bent juist zo goed in het duiden van werelderfgoed, Ech Wel. Wat verwacht je dan van mij?”
“Nou gewoon dat je ook eens wat vertelt.”
Lees verder
