Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Speciale afgezanten hebben reeds enige tijd geleden het Olympisch jaar afgekondigd en nu de eerste volle maan na midzomer op het punt staat aan het firmament te verschijnen, maak ik me gereed om te vertrekken. “Wat ga jij doen?”, vraagt een verbaasde Ech Nie.
“De godsvrede is afgekondigd schat, ik ga naar de Spelen.”
Lees verder
Onverschrokken als altijd, ploeter ik tussen benevelde weilanden door, bergopwaarts richting Wieskirche. Een scooter passeert me. Het blijkt de pastoor, zo ervaar ik even later, die me op dit vroege tijdstip net even voor is. Hij opent voor mij de deuren van de bedevaartskerk van de gegeselde Verlosser. “Dank u Eerwaarde!”
“Grüss Gott!”
Lees verder
Volgens de legende wilde koning Krak een burcht bouwen bovenop de Wawel-heuvel, de hoge rots langs de rivier de Wisla. Er was alleen één klein probleempje; aan de voet van de berg, in een donker hol, leefde een grimmige, vuurspuwende draak. Het beest moest elke dag een paar schapen worden gevoerd want anders trok hij er op uit en verslond hij een van de jonge maagden uit de buurt…
Lees verder
Waar een toevallige ontmoeting al niet toe kan leiden. Toen Gerrit Rietveld samen met zijn vader een klassiek, eikenhouten bureau bij de Heer Schröder kwam afleveren, kreeg hij van Truus, de vrouw des huizes, te horen dat de romantische krullen van het meubel toch niet helemaal naar haar smaak waren. Zij was meer van het strakke, liet ze zelfverzekerd weten.
Lees verder
Ze wilde nog 40 worden, m’n schoonzusje, maar dat haalde ze niet meer. Midden in de nacht van 4 april blies ze op 37-jarige leeftijd haar laatste adem uit. Kort voor overlijden hoorde ze haar zesjarige zoontje nog om zijn moeder roepen. Ze wilde opstaan om haar kind te troosten, maar helaas, ook dat ging niet meer. De kanker had zijn verwoestende werk reeds lang gedaan.
Lees verder