“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die vroeger ook bij ons regelmatig kwam bovenborrelen. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Onze vakantie in Kroatië was niet alleen legendarisch vanwege het allereerste werelderfgoed dat we er zagen (Plitvice), ook de rit naar huis was er één om nooit te vergeten. Vanaf het moment dat we in de auto zaten, openden zich de hemelsluizen en werden we door één grote zondvloed overspoeld. Als gevolg van de watersnood regende het overal aanrijdingen en verliep de terugreis tandenknarsend traag. “Lekker weer, Ech Wel!”
“Ja, net of ik daar wat aan kan doen!”
Lees verder
“Je gaat onze levens toch niet weer op het spel zetten hè, Ech Wel?” roept een angstige Ech Nie onderweg naar Darmstadt. Al sinds onze dodemansrit naar Goslar vreest ze sneeuwbuien op Duitse autobanen (veel te glad) en vindt ze elke witte vlok er één teveel. “Nee schat, rustig maar, de Messelgroeve is vlakbij…”
“De Messelgroeve? We zouden toch naar de kerstmarkt gaan?”
“Ja, dat klopt. Maar eerst moeten we nog even wat opgegraven fossielen bekijken…”
Lees verder
Zo tussen Straffe Hendrik en Brugse zot waren we er al eens een tegengekomen, een Belgisch begijnhof, maar veel tijd hadden we er toen niet aan besteed. Dat ging niet meer. Het was namelijk een van die dagen waarop we ondervonden dat het bezichtigen van werelderfgoed en het drinken van grote hoeveelheden bier een bourgondische levenswijze niet altijd even goed samen gaan… “Je kan ook gewoon zeggen dat je straalbezopen was, Ech Wel!”
Al meteen bij aankomst in Syracuse laat Ech Nie weten een raar voorgevoel bij de stad te hebben; “Ik twijfel nog steeds of we hier wel goed aan doen schat, je moet de kat niet op het spek binden…”
“Vanwege haar bewogen geschiedenis bedoel je?”
“Ja, straks gebeurt er weer wat…”
“Ach welnee joh. Al die oorlogen en aardbevingen liggen ver achter ons. Maak je geen zorgen, we lopen geen enkel risico…”
Lees verder
Terwijl vrouwlief zich in haar nieuwe mantel een ongeluk zweet, geniet ik bij aankomst van een heerlijk zonnetje. “Gotsiemijne Ech Wel. Had je nou niet effe van tevoren kunnen zeggen dat het hier zo warm is…”
“Hoezo? Je wist toch dat we naar IJsland gingen?”
“Ja, naar IJsland ja. Dan verwacht ik toch geen stralend lenteweer? Ik rekende op bittere kou…”
“Op bittere kou? Hoe kom je daar nou bij? Dit is Groenland niet hoor!”
Lees verder
