Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Op voorhand van Albert Speer, de minister van bewapening en munitievoorziening van het Derde Rijk, werd op 21 maart 1942 de volgende wet van kracht: bij de inzet van het beschikbare arbeidspotentieel moet strikte voorrang worden verleend aan de productie van krijgsbenodigdheden. Voor de distributie van grondstoffen en producten die voor de oorlogseconomie van essentieel belang zijn geldt hetzelfde. Duitsland streed voor Europa tegen het bolsjewisme, zo luidde nadien de uitleg, en om die nobele strijd tot een goed einde te brengen moesten nou eenmaal prioriteiten worden gesteld.
Lees verder
Het idee was dus om vanaf Bangkok met z’n vieren naar Siem Reap te vliegen, de Cambodjaanse stad die als het voorportaal van Angkor Wat geldt, maar staande bij de incheckbalie doet zich gelijk een eerste queestie voor; “Eh, Ech Wel, ik geloof dat we een klein probleempje hebben…”
Lees verder
Overal waar jij gaat, gaan we met jou mee!
Een leven lang op pad, voor Feyenoord 1!
Na een Europese campagne vol legendarische wedstrijden was het voor ons Feyenoorders duidelijk; de volgende ronde tegen Inter zouden we er weer bij zijn. Met de loting achter de rug begon de grote jacht op kaarten. Sponsors werden benaderd, oud-spelers om een gunst gevraagd, accounts aangemaakt en silvercards geregeld. Achteraf bleek het allemaal een hoop moeite voor niks, en hielden we zelfs een kaart over, maar beter dat, dan helemaal niets. “En als kers op de taart”, zo voegde ik er enthousiast aan toe, “zal ik jullie de andere dag meenemen naar een van ’s werelds meest geroemde kunstwerken; Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci.”
Lees verder
In 2016 besloten we naar Zweden af te reizen. Voor velen het land van Vikingen, Abba en blonde stoten, voor ons het onontgonnen terrein van Skogskyrkogården, Hovgården en Drottningholm. “Van wie?”, vroeg Ech Nie onbenullig.
“Skogskyrkogården, Hovgården en Drottningholm.”
“Nooit van gehoord.”
“Dat zijn de drie Unesco-sites van Stockholm schatje.”
Lees verder
“HIIIIIIIINNNNNGGGGGJJJJJJJJJJAAUUUUUUUUU!!!!!!”
“Zo tering, wat was dat?!!!”
“HHHHHHHHHIIIIIIIIIIIIIINNNNNNGGGGGJJJJAAAUUUUUUUUU!!!!!”
Ik sta op van m’n terrasstoel, kijk verwilderd naar boven en zie nog net een straaljager door de geluidsbarrière knallen. “Het leger!”, roep ik half verbaasd, half enthousiast.
Lees verder