Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- Jules Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Achter de beschermende toppen van het Noord-Spaanse hooggebergte ligt waarschijnlijk ’s lands best bewaarde geheim; Logroño. Hoewel de stad bijna overloopt van verrukkelijke pintxostentjes en dito wijnbarretjes kunnen wij er eigenlijk geen vakantieganger in ontdekken. “Moet jij er alleen niet vol lof over gaan schrijven, hè Ech Wel, anders stikt het hier straks alsnog van de toeristen!”
“Tuurlijk niet, Ech Nie. Dit paradijsje houden we lekker voor ons zelf…”
Lees verder
“2019 was Ech Leuk maar 2020 wordt ech beter!”, schreef ik op 30-12-2019. Nou dat hebben we gezien! Meteen al tijdens oud en nieuw bezorgde een vuurwerkbom mij een eeuwige pieptoon in het linkeroor en niet veel later dompelde Corona ook de rest van de wereld in een diepe crisis. Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was kwam er van onze queeste ook maar weinig terecht…
Lees verder
Het is vooral de combinatie van Glühwein, Bratwurst en werelderfgoed die ons elk jaar weer naar het oosten doen trekken. Advent, zo vindt mijn vrouw, proef je nou eenmaal het beste in Duitsland. Wat dat betreft beloofde onze laatste kerst in Würzburg helemaal bijzonder te worden. “Hoezo dan?”
“Würzburg is Duits voor Worstenburcht…”
Lees verder
Ech Nie vindt het maar raar. Terwijl zij op het punt van bevallen staat, verheugt haar lief zich op een paar Kroatische zerken. “Beetje luguber, Ech Wel!”
“Hoezo? De dood hoort gewoon bij het leven, hoor…”
Lees verder
Het is winter 1401. Terwijl Milanese troepen ook Florence onder de voet dreigen te lopen (eerder hadden ze Pisa en Sienna al ingenomen), de economie hapert, de bevolking hongert en de pest loert, hopen de Florentijnen het gevaar met een kunstwedstrijd te kunnen keren.
“Met een kunstwedstrijd?”
“Ja. Cultuur stond hier nou eenmaal hoog in het vaandel.”
Lees verder
