Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- Jules Deelder
“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die vroeger ook bij ons regelmatig kwam bovenborrelen. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.
Lees verder
Met de paplepel kreeg ik het al ingegoten. Duitsers waren fout. En niet zomaar fout, heel erg verschrikkelijk fout. Volgens mijn opvoeders hadden onze Oosterburen zich in de laatste wereldoorlog zo vreselijk misdragen dat ze hun rechtmatige plekje onder de zon eigenlijk wel hadden verspild.
Lees verder
Episch moest die worden, mijn honderdste post op deze site. En lange tijd leek het er ook op dat een werkelijk sensationeel stukje aanstaande was. Mijn jubileum viel namelijk precies samen met de 44e bijeenkomst van de werelderfgoedconferentie in Fuzhou, China…
Lees verder
Ech Nie is wel wat verbaasd als ik aankondig 020 in te willen, maar ik Deel der gelijk mee dat de stad wat mij betreft nog steeds datzelfde over-het-paard-getilde-lauw-toffe-god-gloeiende-pest-pokke-vol-automatische-gaskamer-brede-touw-tiefus-blaf-kanker-koleertige-kut-Amsterdam is. Werelderfgoed of geen werelderfgoed.”
“Nou zeg, mag het ook ietsje minder grof?”
“Ja, hallo. Geboren naast de Kuip en opgegroeid in Vak S; wat had je dan verwacht?”
Lees verder
Leuk hoor, al die die artikelen op Unesco-queesties punt nl. Maar iedereen weet dat een reisblogger pas echt meetelt als hij ook door Traveljunks geïnterviewd is. Gelukkig kunnen we per vandaag zeggen dat we eindelijk tot de elite van de Nederlandse blogs zijn doorgedrongen. Ech Wel!
Lees verder
Een paar kilometer ten zuiden van Krakau ligt de Wieliczka zoutmijn. “Stiefkwartiertje rijden dus”, had ik vooraf tegen mijn gevolg gezegd. Omdat we voor de tour van 11 uur online kaartjes hadden bemachtigd, leek 10.30 uur me vroeg genoeg om te verzamelen. Toen ik echter voor vertrek eens checkte wat de werkelijke reistijd was – een klein half uur – liet ik mijn reisgenoten via de app weten dat we echt niet later dan 10.15 uur moesten vertrekken.
Lees verder
