Categorie
In deze categorie vind je alle Unesco-sites waarbij een complete historische binnenstad (of een groot deel daarvan) staat ingeschreven.
Als een feniks uit de as herrees ze, Telč, de Tsjechische stad die na een brand in 1530 zo mooi herbouwd werd dat ze in 1992 werelderfgoedstatus kreeg toebedeeld. “Oh ja?”
“Ja!” En de naam van de bouwstijl is al even schitterend als toepasselijk. Renaissance. Oftewel; wedergeboorte.”
“Klinkt goed, Ech Wel!”
“Dat dacht ik ook, Ech Nie!”
Lees verder
En dan gebeurt wat al een tijdje in de lucht hing. De blauwe hooligans vallen aan en meppen er met hun knuppels ongenadig hard op los. Feyenoord is verrast. Heel de middag hebben ze gezellig staan drinken rond de Berninifontein en nu wordt hun feestje zomaar verstoord door een leger chagrijnige Romeinen. Beduusd over zoveel agressie gaat rood-wit met tegenzin achteruit. Omdat ook de tegenpartij even inhoudt, ontstaat tussen beide kampen een niemandsland vol drankflessen en andere rotzooi. Wat gaan we doen? denkt men aan Feyenoordzijde.
Lees verder
Wollt Ihr den totalen Krieg?, schreeuwde Goebbels in typische nazistijl. Jawohl!, gilden zijn uitzinnige toehoorders. Het is deze diepzinnige dialoog, tussen een leider en zijn volk, die precies de waanzin van een totale oorlog weergeeft. Burgers en steden als doelwit van vernietiging en een natie die daar heilig in gelooft.
Maar hoewel dit beeld lange tijd aan onze onvreedzame Oosterburen kleven bleef, waren het toch echt de Fransen die de manie introduceerden. Zij wilden de wereld eind 17e eeuw laten zien hoe goed ze wel niet waren en schoten om die reden het weer(ga)loze Brussel totaal aan gort. “En daar heeft de stad dus zijn prachtige Grote Markt aan te danken”, legde ik Ech Nie uit.
Lees verder
Partner zijn van een werelderfgoedreiziger is niet altijd even makkelijk. Voor je het weet word je van hot naar her gesleept, zie je de mooiste monumenten op aarde en vergroot je ten koste van spaarzame vrije tijd je kennis over mens en natuur. Om dat soort nare bijkomstigheden tot een minimum te beperken, spenderen wij tijdens onze Unesco-reizen altijd zoveel mogelijk tijd op het terras. Daar kunnen we tenminste rustig opgedane indrukken analyseren, te ondernemen stappen bespreken en hoog opgelopen geschillen relativeren. In Straatsburg kwam het daarbij ook nog eens tot een van de meest glorierijke momenten die we ooit samen beleefden…
Lees verder
Een vlugge blik naar buiten leert dat het hem vandaag niet gaat worden. Het stortregent. En zo te zien zal het dat nog wel even blijven doen. “Geen Český Krumlov dus”, constateer ik beteuterd. “Nee hoor, dat gaat hem niet worden vandaag”, bevestigt ook een sippe Ech Nie.
Lees verder