Tag
In artikelen met wijnbouw als sleutelwoord vind je alle Unesco-sites waarbij het produceren van de godendrank een wezenlijk aandeel heeft gehad in de bijzondere en universele waarde van het monument.
Deux Chardonnay bestel ik op het terras van Au Moulin à Vent. Twee witte wijn. Ik denk er mijn vrouw een plezier mee te doen (want normaal gesproken neem ik altijd bier) maar dat blijkt helaas geenszins het geval. “Wat doe jij nou?”, vraagt ze met verontwaardigde blik.
“Nou ja, we zijn toch in de Bourgogne? Ik dacht dat…”
Lees verder
Aangezien Ech Nie eind 2015 tussen twee banen inzat, dacht ik dat zij wel tijd genoeg zou hebben om zich in ons aanstaande adventsuitje naar Trier te verdiepen. “Maar jij bent juist zo goed in het duiden van werelderfgoed, Ech Wel. Wat verwacht je dan van mij?”
“Nou gewoon dat je ook eens wat vertelt.”
Lees verder
Achter de beschermende toppen van het Noord-Spaanse hooggebergte ligt waarschijnlijk ’s lands best bewaarde geheim; Logroño. Hoewel de stad bijna overloopt van verrukkelijke pintxostentjes en dito wijnbarretjes kunnen wij er eigenlijk geen vakantieganger in ontdekken. “Moet jij er alleen niet vol lof over gaan schrijven, hè Ech Wel, anders stikt het hier straks alsnog van de toeristen!”
“Tuurlijk niet, Ech Nie. Dit paradijsje houden we lekker voor ons zelf…”
Lees verder
Wijn is altijd al met het goddelijke verbonden geweest. De oude Grieken hadden in Dionysos hun eigen wijngod, de Romeinen aanbaden een godheid genaamd Bacchus en met de komst van Jezus vereerden de christenen ook een echte wijnliefhebber.
“Sommigen noemden Hem zelfs een dronkaard, Ech Nie. Want dat Jezus water in wijn veranderde was natuurlijk niet zomaar. Dat was zelfs het eerste wonder dat Hij verrichtte.”
“Maar waarom beklimmen we dan in Jezusnaam deze berg, Ech Wel? Dan kunnen we toch veel beter ergens een wijntje gaan drinken? Ik denk dat de Heer daar pas echt behagen in zou scheppen.”
Lees verder
Destijds in Straatsburg, toen Ech Nie haar eerste biertje ooit bestelde, streden gevoelens van trots en triomf bij mij om voorrang. Tuurlijk, ik besefte ook wel dat dit slechts een kleine stap was op een lange weg te gaan, maar in ieder geval was het een dappere daad die mij stilletjes doch diep ontroerde. Ze schreef geschiedenis, daar, op dat terras in Frankrijk in de zon. In de jaren die volgden bleef Ech Nie moedig “doorschrijven” en uiteindelijk wist ze op het Griekse eiland Corfu het zo gewenste resultaat te bereiken; Ech Nie werd een volwaardig bierdrinker!
Lees verder