“Ja hoor Ech Wel, een jaaroverzicht op 1 januari. Lekker op tijd…” Ech Nie heeft zojuist via de mail mijn nieuwe blogpost binnen gekregen en kaart onmiddellijk een netelige queestie aan. “Ja sorry schat, ik heb het nou eenmaal druk gehad. Je weet wel, een nieuw huis en zo…”
“Pfff, wat een onzin. Als jij een succesvol blogger wil worden dan moet je onder alle omstandigheden kunnen presteren meneertje. Dit is gewoon te laat!”
Verbouwen
Ech Nie had weer makkelijk lullen. Terwijl zij de afgelopen tijd rustig op kantoor zat te boekhouden, was ik druk met balen cement, liters verf en ladingen laminaat. Haar grootste wens was namelijk in vervulling gegaan, we hadden na lang zoeken eindelijk een grote-mensen-huis gevonden (een huis-met-een-tuin in gewone grote-mensen-taal). Het was echter aan mij om hem vervolgens ook echt bewoonbaar te maken.
Weken was ik in de weer om aan al Ech Nie’s eisen te voldoen. Hier moest dit, daar moest zo en misschien was zus ook niet zo’n slecht idee. Ik liep me de benen uit het lijf en als ik dan net het ene klaar had dan was het bij nader inzien misschien toch beter om het andere te doen. Kosten noch moeite werden gespaard en langzaam maar zeker veranderde een instapklare woning in een complete verbouwing zonder eind. Bijkomend nadeel; al mijn resterende vakantiedagen en kleine beetjes spaargeld verdwenen als sneeuw voor de zon. Dag werelderfgoed, hallo wederopbouw.
Was het dan helemaal een verloren jaar?
Terug bij af
Eigenlijk wel ja. Want hoewel we tussen alle woonboulevards en doe-het-zelf-zaken door nog wel 18 nieuwe werelderfgoedsites wisten te bezoeken, schoten we daar uiteindelijk geen klote mee op. Unesco bekommerde zich namelijk geenszins om onze vele huishoudelijke queesties en voegde in juli 2017 gewoon weer 21 nieuwe monumenten toe aan haar almaar uitdijende lijst. Oftewel, anno 01-01-2018 zijn we 3 sites verder van ons einddoel verwijderd als dat we op 01-01-17 waren! En dat na een jaar keihard bikkelen!!
Was alles dan voor niets?
Een klein succesje
Nou ja alles? Ondanks het dwarsbomen van Unesco slaagden we er tijdens onze trip naar Ierland wel in om het land te completeren. Dat wil zeggen, we bezochten alle Ierse monumenten die op de werelderfgoedlijst staan. Zowel Skellig Rock als de megalithische monumenten van Knowth en Newgrange inderdaad. Daarnaast wisten we van de 12 Portugese sites op het Europese vasteland (Portugal heeft als voormalige kolonisator nog wat tropische verrassingen op stille eilandjes in grote oceanen) er ook nog eens 10 aan onze palmares toe te voegen. Helemaal zo slecht nog niet als je bedenkt hoeveel port we er elke dag doorheen joegen!
Een klein succesje dan toch. Maar hoe verliepen de zaken op internet?
Hoopvol
Ook daar bleven de blogprestaties wat achter bij de verwachtingen vooraf gesteld. Hoewel veel lof van bekenden werd geoogst (dank daarvoor!) bleek de rest van het land niet zo erg warm te lopen voor Unesco werelderfgoed. Een vervelende queestie die ik blijkbaar keer op keer weet te onderschatten. De belangstelling voor mijn prachtige proza verdween op zeker moment zelfs zo snel van het wereldwijde web dat ik zowaar enige jaloezie jegens de levensduur van een eendagsvlieg begon te ontwikkelen.
Het enige verhaal dat zich van al deze misère niks aantrok was mijn mythische post over de kathedraal van Chartres. Dagelijks zag dit opstel nieuwe bezoekers verschijnen en niet zelden was dit verhaal het best gelezen stukje van de dag. (of week of maand)
Is alle hoop dan verloren?
Welnee, natuurlijk niet. Je blog aan de man brengen kost volgens zeggen een jaar of 3 dus wat dat betreft heb ik nog wel even te gaan. Bovendien biedt het nieuwe huis uiteraard ook weer nieuwe mogelijkheden. Eindelijk de ruimte en vrijheid om ongestoord epistels te schrijven en het internet eens een poepie te laten ruiken!
Beste wensen
“Te laat?”, antwoord ik Ech Nie op haar bijtende verwijt, “ik klus me op jouw commando helemaal de tyfus en krijg in plaats van een beetje waardering daar ook nog eens een sneer overheen? Hij is fijn!”
“Zo bedoelde ik het niet Ech Wel…”
“Nee, dat zal wel niet. Nou ik weet het goed gemaakt. Nu jouw queeste naar woonruimte is voltooid wordt 2018 eens een keer mijn jaar! Het is klaar met bezichtigingen en het passen van meubilair, vanaf vandaag richten we ons alleen nog maar op reizen, reizen en nog eens reizen! We hadden een negatief saldo van 3 sites het afgelopen jaar dus je kan wel raden wat ons te doen staat!”
“Nou nou, wat een praatjes op de eerste dag van het jaar. Beste wensen genoeg hoor ik wel…”
“Inderdaad ja! Ech Wel!”
Iedereen een fantastisch 2018 gewenst! Moge alle queesties worden opgelost en elke queeste worden voltooid. Ech Wel!
Lees ook:
– Een queeste, twee queesties en nog wat andere cijfertjes
– Onze goede voornemens voor 2019? Meer seks en geweld!
