Juni 2015. In Griekenland dreigt de crisis uit de hand te lopen. Bevolking en regering lijken niet te willen zwichten voor de druk die vanuit de EU op ze wordt uitgeoefend en Brussel wordt hoe langer hoe chagrijniger. Het eist hervormingen van de Grieken en dreigt bij het uitblijven daarvan geen nieuwe miljardenlening te verstrekken. Omdat die lening van levensbelang is voor het land waarschuwt het nieuwsbericht al voor het moment dat de Griekse banken niet langer aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Ideaal moment voor ons dus om eens relaxed op vakantie naar Corfu te gaan.
Ondanks crisis ontspannen op vakantie
Ondanks alle slechte verhalen omtrent die halsstarrige Grieken leek bij aankomst niemand op de hoogte van de rampspoed die het land te wachten stond. Het leven ging er zijn gewone gangetje en van onrust was nergens sprake. “Zie je nou wel”, zei ik tegen Ech Nie, “geen enkele reden tot paniek. Dit gaat gewoon een hele rustige vakantie worden.” Opgelucht pikten we ons huurautootje op en karden in een half uurtje richting Agios Markos, een gehucht niet ver van Corfu-stad en de locatie van ons geboekte appartement.
Het appartement bleek het penthouse van het complex te zijn. Schitterend gelegen en met een weids uitzicht over de baai van Corfu. Tevreden over ons geluk dacht Ech Nie dat het misschien een goed idee zou zijn als we ook het thuisfront even lieten zien hoe mooi we het getroffen hadden. “Fijn plan”, vond ik, en ging op zoek naar het fototoestel.
Corfu-stad laat zich moeilijk vereeuwigen
In de loop der jaren ontdekte ik dat bijzondere plekken het alleszins waard zijn om op de gevoelige plaat vast te leggen. Niet alleen geeft dat je de gelegenheid om later nog eens herinneringen op te halen, de kiekjes kunnen ook nog eens gebruikt worden om één of ander stom verhaal op Unesco-queesties.nl te begeleiden.
Na de vakantie krijgen de geschoten plaatjes van mij altijd een origineel plekje in een fotoalbum. Ik selecteer de mooiste opnames, werk bij waar nodig, verzin een lay-out en doe uitgebreid research voor het schrijven van bij- en onderschriften. Helaas leek Corfu aan al die noeste arbeid een vroegtijdig einde te willen maken. Hoe ik ook zocht, het fototoestel bleek onvindbaar. Paniek!
Autoverhuur Corfu drijft toeristen tot wanhoop
Al hyperventilerend gingen we onze gangen na en probeerden te achterhalen waar we ons cameraatje voor het laatst gezien hadden. Dat was in ieder geval nog op het vliegveld geweest, wisten we, en dus concludeerden we dat het waarschijnlijk allemaal de schuld was van de daar gevestigde autoverhuurder. Hij had ons namelijk opgezadeld met een automaat en toen we daar tijdens het inladen van de koffers achter kwamen, waren we hem wezen omruilen voor een schakelbak.
“Bij die wissel zal je hem dus wel ergens verloren zijn”, merkte Ech Nie op. “GVD, nee toch hè???!!!” Het was meteen crisis. Onmiddellijk stoven we naar beneden en haastten ons terug naar het aerodrómio.
Verkeersregels gelden niet op Corfu
Scheurend richting vluchthaven zag ik het al weer helemaal voor me. Die camera was ik kwijt, zoveel was zeker. Die had een of andere crisisgriek natuurlijk allang gevonden en verpatst. “Tsja, dat zou best eens kunnen”, erkende Ech Nie ijzig kalm. “Ga jij ze anders nog effe gelijk geven ook”, brieste ik.
Niets zo irritant als iemand die volkomen rustig een situatie analyseert terwijl jij helemaal gek wordt van ellende. Woedend gaf ik nog een dotje extra gas. “Kan het misschien wat rustiger”, vroeg Ech Nie. Ze is al niet zo van het harde rijden maar heeft helemaal een hekel aan agressief en opgefokt gedrag. “Rustiger??!” gilde ik keihard terug. “Je zegt net nog dat Jeromba er met mijn camera vandoor is!! Ben jij wel helemaal lekker?!”
Afdeling gevonden voorwerpen vliegveld Corfu
Met gierende banden kwamen we aan op de plaats delict. Ik stapte onmiddellijk uit, schuimde het hele parkeerterrein af en liet geen steen of grasspriet onberoerd. Maar hoe ik ook speurde, opnieuw was mijn geliefde toestelletje nergens te bekennen. In alle consternatie duurde het even voor ik in de gaten kreeg dat Ech Nie ondertussen doodgemoedereerd tegen de wagen aan was gaan leunen.
Ongelofelijk. Terwijl ik me in één van de moeilijkste momenten in mijn leven bevond, stond zij rustig haar nagels te bekijken. Ik ontplofte bijna. “WAT STA JIJ NOU GODVERRrrr….” Ze gaf geen antwoord maar wees kalm met haar vinger richting bijrijdersstoel. “Daar ligt-ie druktemaker. Zal je hem zelf hebben neergelegd toen je de koffers inlaadde.”
Van strand naar Corfu-stad
Het duurde wel een paar stranddagen voor ik een beetje van alle schrik bekomen was. “Niks geen werelderfgoed”, had zuster Ech Nie mij wijsgemaakt, “zand is de enige remedie om tot een volledig herstel te komen.” Na een halve week op een badhanddoek te hebben doorgebracht herinnerde ik me weer waarvoor ik gekomen was en beval met de grootst mogelijke spoed naar Corfu-stad af te reizen. Bij thuiskomst moest er immers een fotoalbum in elkaar gezet worden en dat kon natuurlijk niet zonder een paar afbeeldingen van een Unescomonument.
Venetiaanse forten beschermden Corfu tegen de Turken
Het zijn niet de oude Grieken geweest die er voor hebben gezorgd dat de parel van de Ionische Zee zijn plaatsje op de werelderfgoedlijst kreeg. Nee, het waren de Venetiërs die vanwege zijn strategische ligging Corfu opstuwden in de vaart der volkeren.
De havenstad vormde voor de zeevaardersnatie een belangrijke stop op de drukke handelsroute naar het Midden-Oosten en werd daarom met hand en tand verdedigd tegen opdringerige Turken uit het Ottomaanse Rijk. Keer op keer trachtten laatstgenoemden het eiland te veroveren maar omdat de Venetianen twee indrukwekkende burchten rondom de stad hadden gebouwd, faalden ze tekens jammerlijk.
Verdedigingswerken maakten Corfu-stad tot onneembare vesting
Korfi noemden de Venetianen hun stad, oftewel rotspunten. Gezien de locatie van beide vestingen op een ongeveer zestig meter grote bonk steen geen onlogische naam. Het verdedigingswerk biedt een mooi uitzicht over de haven en de rest van de stad. Naast de boten en de pastelkleurige, hoge Venetiaanse huizen is vanaf de verdedigingsmuren ook het “oude fort” te zien. Het wordt nog altijd bewaakt door de Venetiaanse opperbevelhebber die in 1716 de Turkse aanvallers versloeg.
Ook vanaf de oude burcht viel een spectaculair panorama over stad en haven te bewonderen, alleen moesten we daarvoor wel eerst tig trappen beklimmen voordat we dat konden aanschouwen. “Fijn al die adembenemende uitzichten” , bekritiseerde Ech Nie de onverwachte conditietraining. “Heel leuk die woordgrapjes,” bromde ik terug, “Ech geNiete met jou…”
Sporten op de Esplanade
Tussen het oude fort en de huizen van de stad ligt de esplanade. Het is een open vlakte die vroeger was bedoeld om de soldaten van de vesting een vrij schootsveld te geven. Tegenwoordig is het een groot gazon waar de inwoners van Corfu-stad cricket op spelen. Dat spelletje hebben de Corfioten geleerd van de Engelsen die na de Venetianen een tijdje de scepter op het eiland zwaaiden. Wij begrepen er echter niks van (Krikkut noemde Ech Nie het) en liepen door naar het paleis van de Britse gouverneur.
Koninklijk paleis ligt op grens van Corfu-stad en strand
Het verblijf staat aan het einde van de esplanade en is een ander Engels overblijfsel. Later kwam het pand in handen van de Griekse koninklijke familie. De achterkant van de residentie grenst aan de zee en omdat de koning wel van een frisse duik hield liet hij een privétrap naar het strand aanleggen. Gezien de ligging en het zicht op het water leek ons dat een wijs besluit.
Spyridonos, de patroonheilige van Corfu
De Grieken nemen hun orthodoxe geloof tamelijk serieus en de Corfianen vormen hierop geen uitzondering. In de belangrijkste kerk, de Agios Spyridonos, worden de beenderen bewaard van de beschermheilige van de stad. Bisschop Sint Spyridon overleed in 348 na Christus nadat hij zijn hele leven lang wonderen had verricht.
Wonder boven wonder hielden de mirakelen na zijn overlijden niet op. Zo verscheen hij bijvoorbeeld eeuwen na zijn dood aan het front om de Turken te verjagen en wist hij ook de pest in 1630 te verdrijven. Als dank voor al deze heldendaden slepen de Corfuters zijn overblijfselen vier keer per jaar uit de kerk en dragen zijn lichaam tijdens een processie door de hele stad.
Authentiek karakter dankzij achterstallig onderhoud?
Corfu-stad is een wirwar van smalle straatjes met huizen die er op het eerste gezicht allemaal ietwat vervallen uitzien. Dit is echter niet een queestie van achterstallig onderhoud, zo lieten we ons vertellen, maar heeft alles te maken met het authentieke uiterlijk wat Unesco en stadsbestuur zo graag willen behouden. Beide instituten stellen daarom strenge eisen aan conservering. Jaja, dachten wij, en dat het tegelijk een mooi excuus vormt om maar niet te hoeven verven is zeker alleen maar toeval?
Europees geld maakt einde aan Griekse tragedie
Gebrekkige werklust of niet, wij sympathiseerden wel met de Corfioten. Een volk wat zich niet druk maakt om naderend onheil en zich daarbij met weinig tevreden stelt, verdiende wat ons betreft een helpende hand. Direct na thuiskomst lieten wij daarom onze invloed gelden en maande Brussel om met de benodigde miljarden over de brug te komen. Het zal u niet verbazen dat korte tijd daarna het benodigde geld werd overgemaakt.
Einde Griekse tragedie, tijd voor een fotoboek. Ech Wel!
Ook wel eens een crisis in Corfu-stad meegemaakt? Je fototoestel verloren of cricket gespeeld? Laat het ons weten in de reacties hieronder, we horen het graag!
Praktische informatie
Net als vele andere eilanden en (kust)steden in deze streek (zoals bijvoorbeeld Butrint, Patmos, Verona, Kotor, Trogir, Sibenik en Zadar) behoorde ook Corfu eeuwenlang tot de Republiek Venetië.
Jaar van inschrijving: 2007
Tip voor werelderfgoedreizigers: een halfuurtje met de draagvleugelboot vanuit de haven van Corfu-stad doet je belanden in het fraaie Albanië. Net buiten aanmeerplaats Sarandë ligt het archeologische patrimonium Butrint.
Lees ook:
– Vol verwachting naar Trogir, de stad waar Kairos het juiste moment bepaalde
