Na een nat weekend Friesland ploffen vrouw en kind afgemat op de bank. “Was het leuk?”, vraag ik benieuwd.
“Nee, alleen maar regen.”
“Tsja, zomers in het noorden zijn niet bepaald zonzeker, dat weet je van tevoren…”
“Ja, maar het had wel prettig geweest als het tussen de buien door nog een beetje droog was geweest, dan waren nou niet zo doorweekt geraakt.”
“Oh, maar dan heb ik goed nieuws voor jullie; Unesco heeft weer 24 nieuwe sites aan de lijst toegevoegd.”
“Hoezo is dat goed nieuws?”
“Omdat daar zit vast wel een bestemming bij zit waar het goed toeven is!”
Unesco dreigt werelderfgoedstatus Waddenzee in te trekken
“Kunnen we het daar morgen over hebben?”, probeert Ech Nie tegen beter weten in. “Nee”, antwoord ik beslist, “we lopen er nu even snel doorheen, duurt ech nie lang.”
“Zucht.”
“Ik begin maar even met het slechte nieuws, dan hebben we dat vast gehad….”
“Laat me raden; het Groot Barrièrerif is nu echt reddeloos verloren?”
“Daar heeft het inderdaad alle schijn van ja. Hoe wist je dat?”
“Omdat het daar elk jaar overgaat, Ech Wel. Kan je alsjeblieft een beetje vaart maken. We willen naar bed.”
“Okee, al wil ik nog wel even opmerken dat we nu waarschijnlijk te laat zijn om het koraal nog in al zijn schoonheid te bewonderen, iets waar ik je in 2017 al voor waarschuwde. En Australië moet uiterlijk in 2025 een doortastend milieubeleid voorleggen.”
“Waarmee we volgend jaar dus weer verzekerd zijn van een discussie omtrent het rif… Ik zei toch?”
“Eh ja, maar wat nog veel erger is; naast de Aussies werden ook de Nederlanders gemaand in actie te komen. De VN-organisatie acht gasboringen in de Waddenzee namelijk onverenigbaar met de status van werelderfgoed en eist per 01-02-25 duidelijkheid over de beschermingsdoelen. Schieten die tekort dan kan het weleens afgelopen zijn met de prestigieuze titel die het unieke natuurgebied nu nog mag dragen!”
Nieuw werelderfgoed 2024 soms lastig te bezoeken
Na van de schrik bekomen te zijn neem ik met mijn dames de 24 nieuwe reisopties door; “Het klooster van Sint Hilarion moeten we misschien even op de lange baan schuiven want dat ligt in de Gazastrook.”
“Oh nee, dat wordt niks.”
“En om dezelfde reden kunnen we het Kenozeromeer in Rusland ook wel afschrijven. Weliswaar is die streek geen oorlogsgebied, maar de agressie van Rusland kunnen we denk ik maar het beste vermijden.”
“De USSR gaat me echt te ver.”
“Wat betreft de Jordaanse ruïnestad Umm al-Jimal, het Iranese Hegmataneh en het koninklijk hof in Burkina Faso kunnen we ook kort zijn; daar zouden we weleens in allerlei vervelende queesties terecht kunnen komen…”
“…waar we niet op zitten te wachten.”
“Nee, dus die parkeren we ook even. Rest ons nog de archeologische overblijfselen van het Saudische al Faw. Daar die niet toegankelijk zijn voor toeristen gaat daar eveneens een streep doorheen.”
Reizen voor het Goede Doel
Ech Nie is verheugd over het grote aantal kansloze gevallen, maar die pret weet ik snel te bederven. “Met zoveel onmogelijk sites lijkt het me duidelijk dat we het aan onze stand verplicht zijn de overige uitverkorenen zo snel mogelijk aan te doen. Vooral Beijing is wat dat aangaat interessant; met de centrale as erbij telt de wereldstad nou 6 ingeschreven monumenten.”
“China is me echt te druk, dat heb ik je al eerder gezegd.”
“India dan? Dat land is ook weer een patrimonium rijker en staat met zijn net ingeschreven grafheuvels op 43 stuks…”
“In India doen ze zo eng!”
“Te streng, te heet, te zoet, te veel…” Wat ik ook te berde breng, het antwoord van Ech Nie klinkt als dat beroemde liedje van het Goede Doel. Waar kan ik heen? In feite blijkt Ech Nie’s comfortzone zo bekrompen dat iets buiten Europa aandragen bij voorbaat kansloos is…
Nieuw Europees erfgoed in 2024
“Okee, dan noem ik alleen nog de Europese locaties. Roemenië kreeg dit jaar van het comité de zegen over een cultureel landschap vol sculpturen dat is geschapen door een zeer getalenteerd kunstenaar…”
“Mwoah.”
“En ze slaagden er tevens in om (net als vele anderen) een Romeinse grens op de lijst te krijgen…”
“Alsjeblieft zeg, ik val nu al in slaap…”
“Hmmm dan valt de oude Romeinse weg Via Appia zeker ook niet helemaal in jouw straatje?”
“Helemaal niet nee…”
“Goed dan, gaan we door naar een speciale windgrot in Bosnië-Herzegovina?”
“Gaap!”
“Flow Country in Schotland? Een moerasgebied dat de habitat van grote zwermen vogels vormt?
“Met al die regen zeker? Nee dank je.”
“Ja dan houdt het op Ech Nie. Het Schwerin kasteel in Duitsland was de laatste Europese site die in de Unesco-familie werd opgenomen, maar die hebben we al gezien.”
“Mooi. Hoeven we tenminste nergens heen. Lekker rustig.”
“Nee, dat kan niet, we moeten sowieso íets boeken! Dat vereist de queeste. Misschien zijn de Franse Markiezeneilanden iets? Die was ik nog vergeten.”
“Frankrijk?”
“Ja, en daar is het gegarandeerd lekker weer!”
“Okee, doe die maar dan”, antwoordt Ech Nie, en wenst me daarna een goede nacht.
Dat de eilanden midden in de Stille Oceaan liggen is iets waar mevrouw blijkbaar geen weet van heeft. Ach, denk ik, dat leg ik morgen wel uit.
“Nou fijn dat we toch nog wat hebben gevonden, kunnen jullie heerlijk dromen over een fijne vakantie. Ech Wel!”
Ook zo te spreken over het nieuwe werelderfgoed van 2024? Er al een gezien of plannen om er een te bezoeken? Laat het ons weten in de reacties hieronder, we horen het graag!
Wie al het werelderfgoed eens rustig door wil nemen: 46e sessie werelderfgoedcommissie.
Lees ook:
– Ondanks diverse ondermaatse kwalificeringen werd werelderfgoedconferentie 2023 toch gedenkwaardige bijeenkomst
– Met het nieuwe werelderfgoed van 2021 is de grens wel bereikt
