Van 19-06 tot en met 30-06 zou de werelderfgoedcommissie weer bij elkaar komen om de nieuw genomineerde monumenten voor 2022 te bespreken. Een jaarlijks terugkerende gebeurtenis die mij doorgaans bijzonder irriteert. Helaas was ook deze editie daar weer geen uitzondering op.
Nieuwe nominaties voor 2022
Nou waren de voortekenen toch al niet goed. Van de 29 voorgedragen locaties was er slechts één waarvan ik min of meer kon claimen dat ik er geweest was; de oude synagoge van Erfurt. Maar ja, mijn bezoek aan die Duitse stad was al ruim een decennium geleden en bovendien kon ik me weinig van het gebouw herinneren. Sterker nog, eigenlijk wist ik geeneens zeker of ik er wel langs gelopen was. Dus indien het daadwerkelijk tot een erkenning van bijzondere en universele waarde was gekomen dan nóg had ik ‘m niet op mijn palmares kunnen zetten.
Behalve Erfurt had ik in de aanloop naar de bijeenkomst nog twee ijzers in het vuur: de koninklijke sites van Ierland en de olijfgaarden van Andalusië. Maar om de een of andere reden verdween de Ierse voordracht van de nominatielijst en werd de Spaanse kandidaatstelling naar 2023 overgeheveld.
En toen werd het 24 februari 2022.
Oorlog in Oekraïne dwarsboomt conferentie
Tijdens de 40e vergadering in Istanboel probeerden tegenstanders van Erdogan een coup te plegen, in het jaar dat Corona uitbrak stond de bijeenkomst in China gepland en nu dat Rusland de conferentie in Kazan mocht voorzitten, begon Poetin een speciale operatie in buurland Oekraïne. Je zou dus zomaar kunnen stellen dat Unesco de afgelopen jaren weinig gelukkig was bij het kiezen van een geschikte vergaderruimte.
Vrijwel direct na de Russische inval was het voor Europa en Noord-Amerika duidelijk dat de conferentie niet door kon gaan. Of in ieder geval niet in Kazan. En ook niet met de voorzittershamer in het bezit van de agressor. Maar wat voor het Westen zonneklaar was, noemden andere landen vooral hypocriet. En dan waren er ook genoeg leden die vonden dat Poetin eigenlijk best een punt had.
Hypocrisie voert boventoon in wereldpolitiek
“Hoe bedoel je? Dat het allemaal de schuld van de NAVO was?”
“Ja, en dan in het bijzonder van Amerika. Blijkbaar zit de haat tegen de USA en het Westen zo diep dat sommige naties iedereen steunen die tegen dat collectief in opstand komt. Daarbij zijn uit de lucht gegrepen beweegredenen of eventuele schendingen van het internationaal recht volkomen irrelevant. Zij gaan meer uit van het principe; de vijand van mijn vijand is mijn vriend. En daarnaast heb je natuurlijk ook nog gewoon de lijkenpikkers, de profiteurs die niet geven om andermans ellende maar daar liever hun voordeel mee willen doen. Zo importeert India sinds de oorlog veel meer fossiele brandstoffen uit Rusland omdat ze het nu zo lekker goedkoop kunnen krijgen. Dat met die centen Poetins oorlogsmachine wordt gefinancierd is iets waar zij zich niet druk om kunnen maken.”
“Over hypocriet gesproken…”
Geen nieuw werelderfgoed dit jaar
“Wat je zegt. Anderen verdedigden hun stelling door te wijzen op de gewapende conflicten die het Westen onlangs startte (Irak, Afghanistan) en de vele doden en ontheemden die dat opleverde.”
“Dat was toch een compleet andere situatie?”
“Ja voor ons, maar voor half Afrika niet. Die zien nauwelijks verschil.”
“Het moet niet gekker worden. Terwijl door deze hele toestand een voedselcrisis dreigt waarvan juist zíj de dupe worden?”
“Dat het Oekraïense graan niet geëxporteerd kan worden is natuurlijk de schuld van de nazi’s hè. Dat begrijp je toch wel…”
“Ja dag. Wat een kansloze discussie zeg.”
“Precies. En dat vond Unesco dus ook. Geen zin in oeverloos geleuter schoven zij de hete aardappel door naar 2023.”
“Dus geen nieuwe inschrijvingen op de werelderfgoedlijst dit jaar?”
“Nee, maar voor ons maakt dat dus weinig verschil. We hadden dit jaar toch al geen troef in de hand.”
“Moeten we maar snel weer op vakantie, schat…”
“Ech Wel!”
Ook zo gefrustreerd over de oorlog in Oekraïne of het niet doorgaan van de werelderfgoedconferentie? Laat het ons weten in de reacties hieronder, we horen het graag!
Lees ook:
– Met nieuw werelderfgoed van 2021 is de grens wel bereikt
– Hoe belangrijk is de bijzondere, universele waarde van ons werelderfgoed nog?
– Ondanks diverse ondermaatse kwalificeringen werd werelderfgoedconferentie 2023 toch een gedenkwaardige bijeenkomst
