Wat bezielt de werelderfgoedreiziger?

“Waarheen leidt de weg?”, vroeg Mieke Telkamp zich af. Een vraag die ons vroeger ook regelmatig bezig hield. Wat is de zin van het leven? Waarom zijn wij hier? En wat willen we bereiken? Levensvragen waarop eigenlijk iedereen wel een antwoord zoekt.

Wat is de zin van het leven?

Mensen hebben sturing nodig in het leven, een doel waar naar toe gewerkt kan worden. Zingeving in het bestaan geeft rust en is de sleutel tot geluk. Velen onder ons blijven echter zoekende en zijn niet in staat betekenis aan hun handelen te geven. Zij belanden vaak in de tang van één of andere religie en hopen daar een antwoord te krijgen op hun vragen. Het geloof, en de tradities die daar bij horen, bieden hen houvast, troost en de kracht om door te gaan. Maar wat voor de één kan werken, is voor de ander vaak een verschrikking.

De hypocrisie van het geloof of de schoonheid van werelderfgoed?

Er zijn honderden verschillende soorten religies en allemaal prediken ze over verzoening en rechtvaardigheid. Wrang is alleen wel dat ze weinig van elkaar moeten hebben; ze vinden zichzelf belangrijker dan de ander en bestrijden elkaar het liefst te vuur en te zwaard. Dat klinkt niet alleen hypocriet, dat is het ook.

Bovendien geldt over het algemeen dat geloven geen vrijblijvende bezigheid is. Men wordt gehouden aan een bepaalde levenswijze en ge- en verboden maken de dienst uit. Daar staat tegenover dat men, in ruil voor een zekere offerbereidheid, steun ontvangt in moeilijke tijden en verlossing na een Godsvruchtig leven. Mooi verhaal natuurlijk, maar voor iedereen die genoeg heeft van al dat slappe geouwehoer, de schijnheiligheid en de strakke keurslijven, biedt Unesco een geweldig alternatief; de werelderfgoedlijst!

Heilige geschriften of Unesco’s werelderfgoedlijst?

Wat de Heilige geschriften zijn voor een gelovige dat is de Unesco-lijst voor de werelderfgoedreiziger. Het is de leidraad in zijn bestaan en de wegwijzer op zijn levenspad. Hij probeert niet te leven naar Gods gebod of Mohammedaanse leer, en heeft geen boodschap aan Boeddha of de verering van een koe. Hij laat zich leiden door de lijst met door Unesco uitverkoren plaatsen. Een leven in dienst van Unesco, zo gelooft hij, brengt voldoening en verschaft hem diepere inzichten in de geschiedenis van mens en natuur.

De volgers van Unesco kenmerken zich door een grote zucht naar kennis en beschouwen elke site als onmisbaar en van het grootste belang. Zij maken geen onderscheid in erfgoed maar zien iedere ingeschreven locatie, hoe onbenullig deze voor de buitenstaander ook mag lijken, als uniek, van universele waarde en onmisbaar in het grote verhaal van onze planeet en zijn bewoners.

Is elke site van bijzondere en universele waarde?

Daarom, zo is de overtuiging van elke werelderfgoedreiziger, wordt de Heilige Graal van Unesco alleen dan gevonden wanneer alle sites minimaal één keer in het leven worden aangedaan. Het is de aloude bedevaart in een modern jasje. Hij wordt echter niet ondernomen uit boetedoening of vroom ideaal, maar uit bewondering voor de kunde van mens en natuur. Al die unieke monumenten vertellen hun eigen verhaal en het is zijn streven die allemaal persoonlijk aan te horen.

De werelderfgoedreiziger vindt bevrediging in elk bezoek en schept genoegen in het feit dat iedere site zijn kennis doet groeien. In zijn speurtocht naar wijsheid is de Unesco-routekaart zijn kostbaarste bezit, maar beschouwt hij de opgedane ervaringen als onbetaalbaar. Daarom is hij vastberaden zijn queeste te voltooien, hij weet waarom hij hier is en wat hij wil bereiken. Hij is de held van dit blog. Ech Wel!

Ben je ook een werelderfgoedreiziger, geloof je in Unesco of bewonder je monumenten? Laat het ons weten in de reacties hieronder, we horen het graag!

Lees ook:

– Tis een queestie van geduld