Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune

Deux Chardonnay bestel ik op het terras van Au Moulin à Vent. Twee witte wijn. Ik denk er mijn...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel...

Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt

Jaren geleden reed ik door Duitsland en zag in de verte de kathedraal van Keulen trots zijn toren de...

Yosemite is superlatief mooi!

Het is 2015 en we verblijven in Mimosa, een klein plaatsje 165 mijlen (317 km) ten oosten van San...

Op stoom bij het Woudagemaal

Terwijl we nog druk discussieerden over onze ervaringen op Schokland parkeerden we de auto op het bijna lege parkeerterrein...
Cultureel landschap
Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune
Stedelijk landschap
Alles is eindig, zeker in Évora
Avontuur
Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt
Natuur
Yosemite is superlatief mooi!
Industrieel
Op stoom bij het Woudagemaal
Over dit blog

Hi, ik ben Ech Leuk!

Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...

Lees verder
Inspiratie

Reisgedicht


Als ik mijn ogen toedoe

ben ik in Honoloeloe

- J. A. Deelder

Architectuur

Kastelen Bellinzona speelbal van Guelfi en Ghibellini

Wie vanuit Zwitserland naar het zuiden wil (of vice versa), kan moeilijk om Bellinzona heen. De stad ligt in een vallei waar zo’n beetje alle bergpassen samenkomen en fungeert al sinds de oudheid als de sleutel tot de Alpen en de poort naar Italië. “Dat althans, is hoe een lid van de Milanese Sforza-familie de strategische plaats in 1475 beschreef.”

“En jij vindt dat we na de file voor de Gotthardtunnel óók hier nog even bij stil moeten staan?”

Si signora. Hoe raad je het zo?”

Lees verder
Industrieel

Mijndorp Grand Hornu belicht bar bestaan Borinage

Ten zuidwesten van Mons (Bergen), vlakbij de Franse grens, ligt de mijnstreek Borinage. Ooit het kloppende hart van de Europese industrie, tegenwoordig het deprimerende domein van armoede en verval. Sinds het begin van de 19e eeuw stond alles hier in het teken van de koolwinning. Honderden schachtblokken stampten tonnen aan steenkool uit de grond en tienduizenden Boreinen daalden dagelijks af in de krochten van Moeder Aarde. Honderdvijftig jaar later bleek de exploitatie echter niet langer rendabel en stortte de lokale economie als een kaartenhuis in elkaar. Doffe ellende en collectieve werkloosheid waren het onvermijdelijke gevolg.

Lees verder
Stedelijk landschap

What the fuck?! F1-weekend Boedapest begint met valse start in luxe Four Seasons hotel

“Volgende week naar Boedapest? Nee, sorry Vriend maar dat gaat hem niet worden. Ik ben net terug uit Parijs en de vakantie naar Kroatië staat ook al weer voor de deur… Ik kan het me niet veroorloven.”

“Maar dit kan je ech nie laten lopen, Ech Wel. De meest exclusieve kamer van de hele stad staat voor ons klaar!”

“Hè?”

“Ja, dat heb ik je toch wel eens verteld, van die maat van mij, die F1 tripjes voor ’s werelds jetset organiseert? Nou twee van zijn klanten hebben zojuist hun reis naar Boedapest afgezegd.”

Lees verder
Avontuur

Met het nieuwe werelderfgoed van 2021 is de grens wel bereikt

Na alle rampspoed van vorig jaar leek het deze zomer toch allemaal goed te komen; het werelderfgoedcomité zou on-line alle nominaties van 2020 en 2021 bespreken en mij alsnog met een aantal nieuwe sites verblijden. Vol goede hoop keek ik er dan ook naar uit hoe mijn vijf troefkaarten (sites die ik al eens eerder had bezocht en die nu als werelderfgoed werden voorgedragen) deze keer verzilverd zouden worden.

Lees verder
Religie

Onder gouden mozaïeken Eufrasiusbasiliek begon een gezegende werelderfgoedqueeste

In Plitvice werd ik me bewust van de heilige taak die ik te volbrengen had (het bezoeken van al het door Unesco erkende werelderfgoed) en nog geen week later liet Jezus me voor het betreden van de Eufrasiusbasiliek al weten dat ik op Zijn onvoorwaardelijke steun kon rekenen. “Ego sum ostium per me si quis introierit salvabitur, Ik ben de deur, wanneer iemand door mij binnenkomt zal hij worden gered.”

“Hoe bedoelt-ie dat?” vraagt een argwanende Ech Nie.

Lees verder

Populaire berichten

Lang leve de lol; tijdens Renaissance ontpopte Loire-vallei zich tot koninklijk feestdomein

Van de paar honderd kastelen die de Loire-streek rijk is, bezoeken we als eerste die van Blois. “Volgens de architectuurboekjes is dit magnifieke château een schoolvoorbeeld van de vroege...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel een héél macaber einde van onze Portugese roadtrip vindt. “Deze...