Met een gevaccineerde bevolking zou Covid niet langer in staat zijn onze werelderfgoedqueeste te terroriseren, dachten wij, eind 2021. Maar helaas ondervonden we al snel dat die aanname iets te rooskleurig was ingeschat. Hoewel het er in september nog wel even op leek dat we de pandemie onder controle hadden, dreigde in de donkere dagen voor kerst alsnog code zwart. Toen daar ook nog eens een Omikronvariant overheen kwam, gooide onze regering voor de derde keer het land op slot. “Nou hebben wij even mazzel. Zijn we dus net op tijd naar Metz vertrokken.”

”Inderdaad zeg, twee dagen later en we hadden een week in quarantaine gemoeten…”

Twee plastic bekers met kersttaferelen op houten tafel
Poserende gloeiwijnen in Metz

Kerstmarkt Metz stimuleert goedertierenheid

Toen we eenmaal op de kerstmarkt van de noodtoestand in Nederland hoorden, maakte een diep medeleven zich van ons meester. Wat verschrikkelijk voor iedereen die nu verplicht thuis op de bank zat!

Om de arme zielenpieten een hart onder de riem te steken, besloten we elke door ons bestelde versnapering zorgvuldig te fotograferen en via de app met hen te delen. Kregen ze toch nog een beetje van onze zalige dagen mee. “Moet Rutte het alleen niet in zijn hoofd halen om ook de grenzen te sluiten”, merkte Ech Nie tussen braadworst en gloeiwijn op, “want dan zijn ook wij de pineut.”

“Daar zeg je wat, straks mogen we niet meer terug…” 

Weids plein met statige panden en twee onoplettende dames
Ech Leuk en Ech Nie hebben in Nancy weinig oog voor de fotograaf

Metz en Nancy tellen niet als nieuw werelderfgoed

“Het is toch allemaal wat hè, met die Corona”, verzuchtten we beiden. De vele gloeiwijn maakte ons melancholiek en het duurde dan ook niet lang of we blikten met enige weemoed terug op de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. “Leuk dat we nou in Metz zitten”, trapte ik verdrietig af, “maar echt zoden aan de dijk zet het niet.”

“Hoezo niet?”

“Nou ja, Metz is door Unesco niet als patrimonium der mensheid erkend. Weliswaar zijn de Fransen van plan de stad te nomineren voor een plekje op de lijst maar tot die tijd kunnen we hem natuurlijk niet meetellen.”

“Nee, dat snap ik. Gelukkig gaan we ook nog naar Nancy.”

“Ja maar de monumenten daar heb ik al eens eerder bezocht; daar heb ik dus net zo goed niks aan. (al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik geen enkele actieve herinnering aan dat uitje heb…)”  

“Hebben we ons dan helemaal voor niks zoveel moeite getroost, Ech Wel?”

Pinokkio met aan eht eind van zijn neus een virusdeeltje
Een lange neus richting Corona

Twee achtereenvolgende rampjaren

“Het helpt onze queeste in ieder geval niet, Ech Nie. Misschien in de toekomst, maar dat weet je nooit zeker.”

“Tsjongejonge. Maar goed dat we zo’n succesvolle zomer hadden dan.”

“Dat valt ook wel weer mee hoor. Slechts zes sites konden we bijschrijven.”

“Zes is toch niet heel slecht? En tijdens de werelderfgoedconferentie wist je toch ook nog vijf troefkaarten te verzilveren?”

“Dat klopt, maar vergeet niet dat tijdens diezelfde bijeenkomst Liverpool gediskwalificeerd werd. Het netto resultaat was dus maar vier.”

“Ergo, tien in totaal?”

“Yep. Het laagste aantal na rampjaar 2020.”

Langwerpige ruimte geflankeerd door zuilengalerij
Longobardisch werelderfgoed in Brescia

Van Nellefabriek behoort tot favoriete sites 2021

“Valt er dan helemaal niks positief te melden?”

“Nou blogtechnisch gezien ging het best aardig. Onze bezoekersaantallen stegen weer met zo’n 35%.”

“Oh, dat is fijn om te horen. En wat waren de klappers?”

“Op nummer één staat, en dat zal je waarschijnlijk niet verbazen, ons opzienbarende artikel over Corona.”

“Gezien de tijdsgeest komt dat niet echt als een verrassing nee. Maar ik vroeg me meer af welk werelderfgoedverhaal uit 2021 het best werd gelezen?”

“Dat waren toch de weergaloze Longobarden in Brescia, goede tweede was ons eigen Rotterdam met zijn Van Nellefabriek.”

“Ja dat klinkt ook allemaal wel logisch. Rotterdam eindigt nooit bovenaan…”

“Kijk-ie uit Ech Nie. Ook jij kan te ver gaan.”

Van Nellefabriek met glazen gevel en kenmerkende transportbanden
Onze nationale topper; Van Nellefabriek, Rotterdam

Op naar het nieuwe jaar

“Okee, zullen we maar gaan proosten dan?

“Ja, misschien is dat wel het beste. Al blijf ik me afvragen waarom de misère in mijndorp Hornu nou zo weinig mensen aansprak. Je zou toch zeggen dat alle stakkers van tegenwoordig zich daarin nou juist zouden herkennen?

“Nee joh, die willen niet te lang stilstaan bij andermans ellende. Die vinden vooral zichzelf belangrijk.”

“Dat is ook zo. Corona doet rare dingen met mensen…”

“Ja maar daar weet ik wel wat op hoor…”

“Oh ja?”

“Ja, drank natuurlijk! Pak jij even de camera dan bestel ik nog een nieuwe gloeiwijn? Kunnen we de thuisblijvers tenminste op passende wijze een gelukkig nieuwjaar wensen.”

En zo wisten we de verschrikkelijke pandemie aan het einde van het jaar dan toch te verslaan. Ech Wel!”


Beste wensen iedereen!


Lees ook:

In 2020 schreven we geschiedenis
2019 was Ech Leuk, maar 2020 wordt ech beter