Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Wat zeg je GVD nou? Geen kerstmarkt dit jaar?”
“Nee Ech Wel, je bent net vader geworden…”
“Nou maak je over mij maar geen zorgen hoor, dat lukt heus wel.”
“Ik heb het ook niet over jou, wezenloos; het gaat om je kind! Je dacht toch niet dat je met die ukkepuk urenlang in de vrieskou kon lopen…”
Lees verder
Onderweg naar Madrid werden we, op uitnodiging van Ech Nie, vergezeld door haar zus Ech Nooit. “Gezellig”, vond vrouwlief, maar eenmaal in de stad vond ik dat nogal tegenvallen. Spraken we voorheen namelijk alleen maar over de bijzondere en universele waarde van een werelderfgoed, nu ging het ineens over bijzaken als Spaanse Don Juans, flamenco jurken en tapas recepten. “Ja, hallo”, riep ik geërgerd, “mag ik misschien ook nog even wat aandacht voor het Escoriaal? We zijn hier tenslotte niet voor niets!”
“Het Escoriaal?”, vroeg Ech Nooit, “nooit van gehoord…”
“Ech Nie”, meldde ook haar zus.
Lees verder
Dit keer geen verhaal over vervelende queesties, maar gewoon een stukje over hoe we soms ook wel eens geluk kunnen hebben. Vandaag zag namelijk ons bloedeigen werelderfgoed het levenslicht! Ech Leuk!
Kan de mooiste trip van ons leven eindelijk beginnen!
Lees verder
Knusper, knusper Knäuschen. Wer knuspert an meinem Häuschen? Hoewel de spreuk boven ons hotelbed aan duidelijkheid niets te wensen overlaat, worden we tijdens een wandeling in de middeleeuwse straten van Höxter toch verrast door een peperkoeken huisje. “Knijp jij eens in mijn armen, Ech Wel. Dit kan toch niet waar zijn?”
Lees verder
“Zucht, puf, kreun.” Meer dan dat wist Ech Nie niet uit te brengen. “Ja schat, ik begrijp dat het na acht maanden zwangerschap allemaal wat zwaarder wordt, maar vroeger stond er in Trogir een heiligdom dat aan de vruchtbaarheidsgodin Hera was gewijd; die kunnen we toch onmogelijk laten schieten?”
“Nou volgens mij hebben we de goden in Samos en Efeze wel genoeg eer bewezen…”
“Maar het kan natuurlijk altijd beter Ech Nie! En jij wilt toch zeker ook alleen het beste voor ons kind?”
“(…)”
“Precies, dat dacht ik al! Instappen dus.”
Lees verder