Moderne Verlichting gaf centrum Madrid klassiek uiterlijk

“Dit, Ech Nie, is dus het Hofplein van Madrid, de plaats waar de supporters van Real hun overwinningen vieren.”...

Topatleet trekt zich terug van Spelen Olympia na wangedrag influencers

Speciale afgezanten hebben reeds enige tijd geleden het Olympisch jaar afgekondigd en nu de eerste volle maan na midzomer...

Wieskirche verkondigt blij; zonder lijden geen verlossing

Onverschrokken als altijd, ploeter ik tussen benevelde weilanden door, bergopwaarts richting Wieskirche. Een scooter passeert me. Als ik even...

Himmler “zuiverde” stiftskerk Quedlinburg tot sinister SS-heiligdom

Een flakkerend vuur werpt zijn rode licht over roerloze rijen zwartgeklede soldaten. In de stille crypte staat de Reichsführer-SS...

Een speciale literaire operatie: hoe de oorlog in Oekraïne ontaardde in een strijd tussen goed en kwaad

Was de oorlog in Oekraïne vorig jaar nog aanleiding om de werelderfgoedconferentie te schrappen, in januari 2023 was datzelfde...
Cultureel landschap
Moderne Verlichting gaf centrum Madrid klassiek uiterlijk
Archeologie
Topatleet trekt zich terug van Spelen Olympia na wangedrag influencers
Religie
Wieskirche verkondigt blij; zonder lijden geen verlossing
Stedelijk landschap
Himmler “zuiverde” stiftskerk Quedlinburg tot sinister SS-heiligdom
Avontuur
Een speciale literaire operatie: hoe de oorlog in Oekraïne ontaardde in een strijd tussen goed en kwaad
Over dit blog

Hi, ik ben Ech Leuk!

Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...

Lees verder
Inspiratie

Reisgedicht


Als ik mijn ogen toedoe

ben ik in Honoloeloe

- J. A. Deelder

brug en molen in Kinderdijk
Cultureel landschap

Tijdens molentocht Kinderdijk is het weer bar en boos

Het vriest dat het kraakt. Een meedogenloze oostenwind waait ons in het gezicht en doet vooral Ech Nie klappertanden van de kou. “Alsjeblieft Ech Wel, ik zie niks meer door de stuifsneeuw en de ijspegels hangen aan m’n neus. Toe, laten we de molens voor een andere keer bewaren.”

“Ben jij gek. Het gaat net zo lekker…”

“Maar ik sterf het bijna af, Ech Wel.”

“Sterven doe je als het dooit, Ech Nie. Afzien hoort er gewoon bij…”

Lees verder
Bauhaus universiteit
Architectuur

Bauhaus, en hoe de droom van een Duitse natie uiteenspatte

Lekker romantisch doen, dat was de insteek van ons kerstuitje naar Weimar. Dus toen we eenmaal waren gearriveerd, leidde ik Ech Nie enthousiast langs al het klassieke werelderfgoed van de stad en vertelde haar vol passie over het leven en sterven van de dichters Goethe en Schiller. Helaas vond mijn gesprekspartner dat het college maar weinig met Romantiek te maken had en vroeg ze zich verbolgen af of we misschien ook eens een keer gewoon gezellig konden samenzijn. “Tuurlijk, schat”, had ik geantwoord, “ze hebben hier tenslotte ook nog enkele Bauhaus monumenten staan…”

Lees verder
ME linie blokkeert doorgaande straat
Avontuur

Onze goede voornemens voor 2019? Meer seks en geweld!

Het is weer het eind van het jaar en dus tijd voor het opmaken van de balans. Hoe verliep onze queeste en wat waren de vorderingen op het blog? Om maar meteen met de deur in huis te vallen; het was het slechtste jaar ooit! “Nou inderdaad”, beaamt Ech Nie, “ik heb nog nooit zo vaak in een vliegtuig of boot gezeten. Het was verschrikkelijk.”

“Ik had het over het aantal werelderfgoedsites Ech Nie…”

Lees verder
Vrij van sneeuw gemaakt pad leidt naar mausoleum van Goethe en Schiller
Stedelijk landschap

Romantici eindigen in Weimar op het kerkhof

Brussel was ons eerste kerstuitje. Een gezellig weekend weg te midden van houten stalletjes, wafels en bier. Maar voor een romantische kerst, zo beweerde Ech Nie, moesten we een volgende keer toch echt naar Duitsland gaan. “Ben jij helemaal besodemieterd?!”, riep ik verontwaardigd. “Je denkt toch zeker niet dat ik in dat land gezellig vrede op aarde ga lopen vieren!”

“Hoezo niet?”

Lees verder
Een van de vier scheepsliften in La Louvière
Industrieel

Scheepsliften Wallonië getuigen van zwart verleden

Net als het weer is ook de rest van La Louvière vandaag grauw en grijs. Troosteloze arbeidershuisjes, rolluiken voor de ramen en een algeheel gevoel van verlatenheid. Dit is het Centrum van het Waalse steenkoolbekken, een vervallen mijnstreek in het Belgische zuiden. Ooit gonsde het hier van de bedrijvigheid maar sinds de laatste mijn in 1984 zijn deuren sloot, hangt over het gebied een schaduw van armoede en ontreddering. “Geweldig”, denk ik, en parkeer m’n auto aan de oever van het Centrumkanaal.

Lees verder

Populaire berichten

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel een héél macaber einde van onze Portugese roadtrip vindt. “Deze...

Kastelen Bellinzona speelbal van Guelfi en Ghibellini

Wie vanuit Zwitserland naar het zuiden wil (of vice versa), kan moeilijk om Bellinzona heen. De stad ligt in een vallei waar zo’n beetje alle bergpassen samenkomen en fungeert...