Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
Volgens de legende wilde koning Krak een burcht bouwen bovenop de Wawel-heuvel, de hoge rots langs de rivier de Wisla. Er was alleen één klein probleempje; aan de voet van de berg, in een donker hol, leefde een grimmige, vuurspuwende draak. Het beest moest elke dag een paar schapen worden gevoerd want anders trok hij er op uit en verslond hij een van de jonge maagden uit de buurt…
Lees verder
Waar een toevallige ontmoeting al niet toe kan leiden. Toen Gerrit Rietveld samen met zijn vader een klassiek, eikenhouten bureau bij de Heer Schröder kwam afleveren, kreeg hij van Truus, de vrouw des huizes, te horen dat de romantische krullen van het meubel toch niet helemaal naar haar smaak waren. Zij was meer van het strakke, liet ze zelfverzekerd weten.
Lees verder
Ze wilde nog 40 worden, m’n schoonzusje, maar dat haalde ze niet meer. Midden in de nacht van 4 april blies ze op 37-jarige leeftijd haar laatste adem uit. Kort voor overlijden hoorde ze haar zesjarige zoontje nog om zijn moeder roepen. Ze wilde opstaan om haar kind te troosten, maar helaas, ook dat ging niet meer. De kanker had zijn verwoestende werk reeds lang gedaan.
Lees verder
“Kijk, Ech Nie, aangezien Ech Leuk volgend jaar leerplichtig wordt, kunnen we het tijdstip waarop we in 2024 op reis gaan niet meer zelf bepalen.”
“Dat weet ik, Ech Wel. Dan zijn we aan schoolvakanties gebonden.”
“Precies. Maar omdat alles dan drie keer zo duur is, zullen we ons waarschijnlijk geen verre reis meer kunnen veroorloven.”
Lees verder
De kerstmarkt in Darmstadt had ik haar als een (braad)worst voorgehouden, maar nadat we alle fossielen van de Messelgroeve hadden bekeken, leek het me toch beter om eerst even kunstenaarskolonie Mathildenhöhe aan te doen (voordat we aan de Glühwein gingen). “Mijn God”, roept Ech Nie bij het horen van de koerswijziging, “wanneer komt er eens een einde aan deze martelgang?”
“Als we al het werelderfgoed hebben bezocht, Ech Nie.”
Lees verder