Architectuur

Drama in barok Drottningholm

Geplaatst op door unesco-queesties / 0 Reacties
Hercules vecht met slang

Drottningholm ligt net even buiten Stockholm op een eiland in het Mälarmeer. “Het is anders maar een klein uurtje varen hoor”, verkondig ik Ech Nie voorzichtig. Ze heeft het niet zo op boten en maakt er doorgaans nogal een drama van als we zelfs maar in de buurt komen van iets dat vaart. “Met de boot?” vraagt ze, scherp als altijd.

“Nee met de bus nou goed?”

“Maar ik word altijd kotsmisselijk als we de woeste baren bevaren”

“Niet van deze schuit schat. Hij gaat alleen maar over een riviertje en….”

Verder lezen →

Archeologie

Een achtervolging bij de Pont du Gard

Geplaatst op door unesco-queesties / 4 Reacties
Pont du Gard

“Kijk”, zei ik tegen Ech Nie, “wij Nederlanders mogen dan misschien de naam hebben, we waren heus niet de enige die een beetje met water om konden gaan. Om in hun dagelijkse behoeften te kunnen voorzien bouwden de Romeinen bijvoorbeeld ook al een hele infrastructuur.” Ech Nie reageerde niet. Wars van Romeinen en hun behoeftes bleef ze lekker stug uit haar autoraampje kijken en deed of ze me niet hoorde.

Verder lezen →

Religie

Een slippertje in kalifaat Cordoba

Geplaatst op door unesco-queesties / 4 Reacties
Een woud van zuilen in Mezquita Cordoba

Van 711 tot 1492 stond op het grondgebied van het huidige Spanje en Portugal een islamitische staat. “Dat klinkt heel eng”, zei ik tegen Ech Nie, “maar dat viel eigenlijk best mee. Sterker nog, zo rond het jaar 1000 werd het gebied gezien als de welvarendste en meest beschaafde regio van Europa.” We liepen door de straten van het Spaanse Cordoba en waren onderweg naar de wereldberoemde moskee-kathedraal van de stad. Voor Ech Nie was het allemaal nieuw. Ze vond het al moeilijk te geloven dat islamieten vroeger de baas waren op het Iberische schiereiland maar toen ik zei dat het toenmalige kalifaat een land was waar moslims, joden en christenen vredig en in harmonie met elkaar samen leefden dacht ze helemaal in de maling te worden genomen.

Verder lezen →

Archeologie

Mijn gangen door de neolithische onderwereld van Spiennes

Geplaatst op door unesco-queesties / 0 Reacties
Onbewerkt vuursteen in Spiennes

Omdat Ech Nie na ons bezoek aan Schokland was gaan twijfelen over de zin van onze queeste wilde ze voortaan, voorafgaand aan een werelderfgoedreis, weten om wat voor monument het ging, waar het lag en hoe het was te bereiken. Op die manier dacht ze zelf wel even te kunnen bepalen of het patrimonium ook ech wel een bezoekje waard was. “Ik weet niet wat jou bezield?!”, had ik opgemerkt, “maar wij gaan gewoon overal naar toe hoor. Of je dat nou wilt of niet!”

En dus was ik de enige die vertrok richting Spiennes en zijn neolithische mijngangen…

Verder lezen →

Stedelijk landschap

San Gimignano, de Toscaanse torenstad uit de middeleeuwen

Geplaatst op door unesco-queesties / 0 Reacties
Stadsgezicht San Gimignano

“Als we echt zoveel mogelijk werelderfgoedsites willen bezoeken, en dat willen we, dan kunnen we maar het beste naar plaatsen gaan waar er ook veel bij elkaar liggen”, verkondigde ik Ech Nie stellig. “Oh, is dat zo?”, reageerde ze verbaasd. “Ech wel!”, bevestigde ik, en vervolgde; “een van de meest voor de hand liggende regio’s om dan naar toe te reizen is het Italiaanse Toscane, een absoluut moetje voor elke beginnende Unesco-fanaat.”

“Meen je dat nou?”

Verder lezen →

Industrieel

Haar kerstmarkt en mijn queeste in Goslar

Geplaatst op door unesco-queesties / 6 Reacties
Goslar

De dag na onze dodemansrit is Ech Nie nog niet helemaal de oude. “Ja maar schat, luister nou eens; het vriest inmiddels allang niet meer en waarschijnlijk hebben ze ook al wel gestrooid. Heus, we kunnen nou ech wel weer naar Goslar.”

“Hmmm…”

“En denk eens aan onze Unesco-queeste, die kunnen we toch ook niet zomaar laten liggen?”

“Nou dat moet wel lukken hoor, het is jouw queeste niet de mijne…”

“Okee, en de kerstmarkt dan? Daarvoor zijn we toch óók hier?”

“Hoe vaak moet ik het nog zeggen Ech Wel? Ik. Ga. Niet. Meer. In. De. Auto. Punt. Uit!” Het is duidelijk. Nee is dit keer ook echt nee. “Nou dan moeten we maar met het openbaar vervoer”, zeg ik, “want bussen glijden nooit van de weg…”

Verder lezen →

Avontuur

Een Kerstmis queestie? Ech Wel!

Geplaatst op door unesco-queesties / 14 Reacties
“Ech Wel”

En het geschiedde in die dagen voor kerst dat Unesco een telling van zijn werelderfgoedsites had verordonneerd. De commissie had het allemaal niet meer op een rijtje en verlangde nu van zijn volgers dat zij meehielpen de gegevens op orde te krijgen. Geen probleem natuurlijk, had ik geantwoord, en bood aan een uitvoerig reisverslag te schrijven over Goslar en zijn Rammelsbergmijnen.

Toen ik Ech Nie het goede nieuws over onze opdracht mededeelde was ze meteen in blijde verwachting. Niet dat ze Goslar nou zo’n warm hart toedraagt, (ze had er zelfs nog nooit van gehoord) maar het vooruitzicht op een Duitse kerstmarkt doet haar hartje altijd sneller kloppen. “Oh, wat zijn we toch begenadigd”, riep ze verrukt. “Ech Wel”, antwoordde ik, en begon meteen met het plannen van de reis.

Verder lezen →

Stedelijk landschap

Crisistijd op het Griekse eiland Corfu

Geplaatst op door unesco-queesties / 0 Reacties
Corfu

Juni 2015. In Griekenland dreigt de crisis uit de hand te lopen. Bevolking en regering lijken niet te willen zwichten voor de druk die vanuit de EU op ze wordt uitgeoefend en Brussel wordt hoe langer hoe chagrijniger. Het eist hervormingen van de Grieken en dreigt bij het uitblijven daarvan geen nieuwe miljardenlening te verstrekken. Omdat die lening van levensbelang is voor het land waarschuwt het nieuwsbericht al voor het moment dat de Griekse banken niet langer aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Ideaal moment dus voor een relaxvakantie op het Griekse eiland Corfu, dachten wij zo.

Verder lezen →

Cultureel landschap

De Beemster, Hollands glorie in de polder

Geplaatst op door unesco-queesties / 0 Reacties
Beemster

Al zittend op onze trekker richting de Beemster droogmakerij gaf ik Ech Nie wat achtergrondinformatie over het reisdoel van die dag. Ik vertelde haar over de Renaissance, en dat het woord letterlijk wedergeboorte betekende. Over de donkere middeleeuwen die toen net waren afgesloten en over het streven naar harmonie in kunst en architectuur.  “Maar wat heeft dat nou allemaal met een polder te maken?” viel Ech Nie me brutaal in de rede. “Aha”, corrigeerde ik, “dat is het hem nou juist. De bouwmeesters van Hollands Gouden Eeuw pompten de antieke principes van orde, regelmaat en symmetrie allemaal in het drooggemalen weiland en wisten zo het ideale landschap te scheppen.”

Verder lezen →