Moderne Verlichting gaf centrum Madrid klassiek uiterlijk

“Dit, Ech Nie, is dus het Hofplein van Madrid, de plaats waar de supporters van Real hun overwinningen vieren.”...

Topatleet trekt zich terug van Spelen Olympia na wangedrag influencers

Speciale afgezanten hebben reeds enige tijd geleden het Olympisch jaar afgekondigd en nu de eerste volle maan na midzomer...

Wieskirche verkondigt blij; zonder lijden geen verlossing

Onverschrokken als altijd, ploeter ik tussen benevelde weilanden door, bergopwaarts richting Wieskirche. Een scooter passeert me. Als ik even...

Himmler “zuiverde” stiftskerk Quedlinburg tot sinister SS-heiligdom

Een flakkerend vuur werpt zijn rode licht over roerloze rijen zwartgeklede soldaten. In de stille crypte staat de Reichsführer-SS...

Een speciale literaire operatie: hoe de oorlog in Oekraïne ontaardde in een strijd tussen goed en kwaad

Was de oorlog in Oekraïne vorig jaar nog aanleiding om de werelderfgoedconferentie te schrappen, in januari 2023 was datzelfde...
Cultureel landschap
Moderne Verlichting gaf centrum Madrid klassiek uiterlijk
Archeologie
Topatleet trekt zich terug van Spelen Olympia na wangedrag influencers
Religie
Wieskirche verkondigt blij; zonder lijden geen verlossing
Stedelijk landschap
Himmler “zuiverde” stiftskerk Quedlinburg tot sinister SS-heiligdom
Avontuur
Een speciale literaire operatie: hoe de oorlog in Oekraïne ontaardde in een strijd tussen goed en kwaad
Over dit blog

Hi, ik ben Ech Leuk!

Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...

Lees verder
Inspiratie

Reisgedicht


Als ik mijn ogen toedoe

ben ik in Honoloeloe

- J. A. Deelder

Houten vlonders leiden naar een schuilhut om vogels te spotten
Natuur

Vogelparadijs Doñana door uilskuikens in de nesten

“En nou?”, kraait Ech Nie in alle consternatie. “Ja, graven natuurlijk. Wat anders?” Zo met de autobanden muurvast in het mulle zand weet Ech Nie even niet meer hoe nou verder. “Godsamme Ech Wel, heb je nou je zin? Ik zei toch al dat we niet van de gebaande paden af moesten wijken? Nou komen we hier nooit meer weg!”

Het is september 2012 en onderweg naar natuurpark Doñana loopt het niet helemaal op rolletjes.

Lees verder
Leeuwenrots in Sigiruya
Gastblog

Sigiriya, en de hoogmoed van een koningszoon

“Kijk, dat is nou precies wat ik bedoel”, zegt Ech Nie, en ze leest me onderwijzend voor; “De wereld is groot en vol verhalen. Maar ook het langste leven is te kort om alle droomplekken te bezoeken.” Het zou fijn zijn als jij dat ook eens zou begrijpen!”

“Eh, wat? Hoezo?”

“Omdat er dan weer eens wat rust in de tent komt, Ech Wel. Die queeste van jou is namelijk een kansloze missie en op touristico.nl snappen ze dat tenminste!”

“Oh is dat zo? En wáár zei je?”

Lees verder
villa Romana del Casale
Archeologie

Bikinimeisjes ruziën met Siciliaanse maffia om villa Romana del Casale

“Gekkenwerk”, foetert Ech Nie, “hoe maf moet je eigenlijk wel niet zijn om bij deze hitte naar wat stomme stenen te gaan kijken… Dan ben je toch ech nie goed!” Het is al meteen bij het uitstappen van de auto dat ons zonnestraaltje zich wederom beklaagt over de hoge temperaturen en de hoeveelheid “gare pestzooi” die ze in het Siciliaanse achterland moet bekijken. “Geen zorgen dolce bella”, tracht ik haar te bedaren, “de oude tempels van Agrigento liggen inmiddels achter ons. Vandaag is het de beurt aan de prachtige mozaïeken van villa Romana del Casale.”

“Oh fijn, Ech Wel! Gelukkig heb je nog wat werelderfgoed gevonden en hoeven we niet op een overheerlijk strand te gaan liggen…”

Lees verder
Standbeeld van een soldaat met terneergeslagen hoofd
Avontuur

Stijgende frustratie bij missers werelderfgoedcomité

Jezus! Wat een tyfuszooi! Echt ongelofelijk. En dan te bedenken dat het allemaal zo mooi had kunnen zijn. Negenentwintig nieuwe nominaties behandelde het werelderfgoedcomité dit afgelopen weekend, negentwintig stuks waarvan ik er al drie had gezien. Zo gek was het dus niet, dacht ik, dat ik verwachtte aan het eind van de vergadering minimaal één nieuwe werelderfgoedsite aan mijn palmares te kunnen toevoegen. Op zijn minst dan, bedoel ik. Want twee of drie cadeautjes was natuurlijk nog veel logischer geweest. Ik was tenslotte jarig…

Lees verder

Populaire berichten

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel een héél macaber einde van onze Portugese roadtrip vindt. “Deze...

Kastelen Bellinzona speelbal van Guelfi en Ghibellini

Wie vanuit Zwitserland naar het zuiden wil (of vice versa), kan moeilijk om Bellinzona heen. De stad ligt in een vallei waar zo’n beetje alle bergpassen samenkomen en fungeert...