Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
“Er was eens, héél lang geleden, een Duitse prins genaamd Carl. Hij was vermogend en machtig, en hij had als grote wens een bergpark te bezitten dat zó fantastisch mooi was, dat iedereen die het ooit mocht aanschouwen, meteen zou weten wat voor een geweldig man hij was. ”
“Hee”, vroeg Ech Nie, “krijgen we nou alweer een sprookje?”
Lees verder
Jezus! Wat een tyfuszooi! Echt ongelofelijk. En dan te bedenken dat het allemaal zo mooi had kunnen zijn. Negenentwintig nieuwe nominaties behandelde het werelderfgoedcomité dit afgelopen weekend, negentwintig stuks waarvan ik er al drie had gezien. Zo gek was het dus niet, dacht ik, dat ik verwachtte aan het eind van de vergadering minimaal één nieuwe werelderfgoedsite aan mijn palmares te kunnen toevoegen. Op zijn minst dan, bedoel ik. Want twee of drie cadeautjes was natuurlijk nog veel logischer geweest. Ik was tenslotte jarig…
Lees verder
Gnostieke geschriften suggereerden een relatie met Christus, volgens de Bijbel was ze Jezus’ trouwe volgelinge, de paus noemde haar een boetvaardige zondares en in tal van legendes werd ze vergeleken met de Heilige Graal. Wie was toch die mysterieuze Maria Magdalena? De dame wiens beenderen op miraculeuze wijze opdoken in het Franse klooster Vézelay en waarover zoveel fantastische verhalen bestaan?
“Volgens mij was ze gewoon een hoer!”, etaleert Ech Nie onderweg naar de basiliek haar Bijbelkennis. “Ja, dat dachten er wel meer”, antwoord ik. “Maar inmiddels is wel zeker dat ze dat in ieder geval niet was.”
Lees verder
Als een feniks uit de as herrees ze, Telč, de Tsjechische stad die na een brand in 1530 zo mooi herbouwd werd dat ze in 1992 werelderfgoedstatus kreeg toebedeeld. “Oh ja?”
“Ja!” En de naam van de bouwstijl is al even schitterend als toepasselijk. Renaissance. Oftewel; wedergeboorte.”
“Klinkt goed, Ech Wel!”
“Dat dacht ik ook, Ech Nie!”
Lees verder
“Jezus, schat. Sísi. Die ken je toch wel?” Lopend door de tuinen van Schönbrunn verbaas ik me weer eens over de onwetendheid van Ech Nie. “Dat eigenzinnige, opgewekte meisje, dat zo nodig met de keizer trouwen moest… ?”
“Nee, zegt me niks. Waar zou ik die van moeten kennen dan?”
“Nou bijvoorbeeld van al die romantische kutfilms die ze vroeger over haar uitzonden. Elke kerst was het weer hetzelfde gezeik.”
“Geen idee.”
“Niet? Nou dan heb je echt wat gemist…”
Lees verder