Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune

Deux Chardonnay bestel ik op het terras van Au Moulin à Vent. Twee witte wijn. Ik denk er mijn...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel...

Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt

Jaren geleden reed ik door Duitsland en zag in de verte de kathedraal van Keulen trots zijn toren de...

Yosemite is superlatief mooi!

Het is 2015 en we verblijven in Mimosa, een klein plaatsje 165 mijlen (317 km) ten oosten van San...

Op stoom bij het Woudagemaal

Terwijl we nog druk discussieerden over onze ervaringen op Schokland parkeerden we de auto op het bijna lege parkeerterrein...
Cultureel landschap
Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune
Stedelijk landschap
Alles is eindig, zeker in Évora
Avontuur
Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt
Natuur
Yosemite is superlatief mooi!
Industrieel
Op stoom bij het Woudagemaal
Over dit blog

Hi, ik ben Ech Leuk!

Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...

Lees verder
Inspiratie

Reisgedicht


Als ik mijn ogen toedoe

ben ik in Honoloeloe

- J. A. Deelder

Architectuur

Met de Franse slag langs Vlaamse belforten

Tweeëndertig Belgische belforten verklaarde Unesco in 1999 tot werelderfgoed. Een respectabel aantal zou je zeggen, maar ondanks al die architectonische manifestaties van macht en rijkdom deed de commissie er zes jaar later nog een schepje bovenop. In 2005 kregen drieëntwintig Franse belforten (en een vergeten(?) Waalse) eveneens de status patrimonium der mensheid.  

“Waarom?”, vroeg Ech Nie zich af. “Vonden ze tweeëndertig niet genoeg of zo?” 

Lees verder
Religie

Met cisterciënzer klooster Alcobaça kregen Pedro en Inês een prachtig monument voor de liefde

“Nóg een abdij?”, kreunt mijn duifje klagend. “Dat is nu al de derde in twee dagen tijd!”

“Ja maar deze is jou op het lijf geschreven schat. Alcobaça is namelijk de laatste rustplaats van het legendarische liefdeskoppel Pedro en Inês.”

“Oh, gaan we op de romantische tour?”

“Ja mijn Valentijn. In dit verhaal overstijgt de liefde alles.”

Lees verder
Stedelijk landschap

Mantua was voor sommigen misschien iets Te erotisch, maar de Gonzaga’s vonden de stad helemaal uit de kunst

Wat de‘ Medici’s waren voor Florence, en de Scala’s voor Verona, dat waren de Gonzaga’s voor Mantua; een exorbitant rijke familie die generaties lang heerste over een Italiaanse stadstaat. Zij verdreven in 1328 de toenmalige machthebbers, de Bonacolsi’s, en namen hun intrek in het Palazzo del Capitano, een paleis wat in de loop der jaren uitgroeide tot een van de grootste van Europa.

Lees verder

Populaire berichten

Lang leve de lol; tijdens Renaissance ontpopte Loire-vallei zich tot koninklijk feestdomein

Van de paar honderd kastelen die de Loire-streek rijk is, bezoeken we als eerste die van Blois. “Volgens de architectuurboekjes is dit magnifieke château een schoolvoorbeeld van de vroege...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel een héél macaber einde van onze Portugese roadtrip vindt. “Deze...