Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
Episch moest die worden, mijn honderdste post op deze site. En lange tijd leek het er ook op dat een werkelijk sensationeel stukje aanstaande was. Mijn jubileum viel namelijk precies samen met de 44e bijeenkomst van de werelderfgoedconferentie in Fuzhou, China…
Lees verder
Ech Nie is wel wat verbaasd als ik aankondig 020 in te willen, maar ik Deel der gelijk mee dat de stad wat mij betreft nog steeds datzelfde over-het-paard-getilde-lauw-toffe-god-gloeiende-pest-pokke-vol-automatische-gaskamer-brede-touw-tiefus-blaf-kanker-koleertige-kut-Amsterdam is. Werelderfgoed of geen werelderfgoed.”
“Nou zeg, mag het ook ietsje minder grof?”
“Ja, hallo. Geboren naast de Kuip en opgegroeid in Vak S; wat had je dan verwacht?”
Lees verder
Leuk hoor, al die die artikelen op Unesco-queesties punt nl. Maar iedereen weet dat een reisblogger pas echt meetelt als hij ook door Traveljunks geïnterviewd is. Gelukkig kunnen we per vandaag zeggen dat we eindelijk tot de elite van de Nederlandse blogs zijn doorgedrongen. Ech Wel!
Lees verder
Een paar kilometer ten zuiden van Krakau ligt de Wieliczka zoutmijn. “Stiefkwartiertje rijden dus”, had ik vooraf tegen mijn gevolg gezegd. Omdat we voor de tour van 11 uur online kaartjes hadden bemachtigd, leek 10.30 uur me vroeg genoeg om te verzamelen. Toen ik echter voor vertrek eens checkte wat de werkelijke reistijd was – een klein half uur – liet ik mijn reisgenoten via de app weten dat we echt niet later dan 10.15 uur moesten vertrekken.
Lees verder
Ik moet dit verhaal schrijven. Snel, want anders is het te laat. Dan hebben ze me te pakken. Dan was alles voor niks. Gelukkig ben ik ze tot nu toe altijd te slim af geweest, maar hoe lang ik dat nog vol houd weet ik niet. Ze zijn zo machtig, vroeg of laat zullen ze me vast vinden.
Maar nu ik nog vrij ben, schieten mijn vingers over het toetsenbord, want ik moet jullie iets vertellen. Iets héél belangrijks, iets waar ik op stuitte tijdens het vervullen van mijn queeste. Het is een groot geheim dat, eenmaal bekend, de wereld zal doen schudden op zijn grondvesten. Ik ken namelijk de waarheid over de Tempeliers…
Lees verder