Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune

Deux Chardonnay bestel ik op het terras van Au Moulin à Vent. Twee witte wijn. Ik denk er mijn...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel...

Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt

Jaren geleden reed ik door Duitsland en zag in de verte de kathedraal van Keulen trots zijn toren de...

Yosemite is superlatief mooi!

Het is 2015 en we verblijven in Mimosa, een klein plaatsje 165 mijlen (317 km) ten oosten van San...

Op stoom bij het Woudagemaal

Terwijl we nog druk discussieerden over onze ervaringen op Schokland parkeerden we de auto op het bijna lege parkeerterrein...
Cultureel landschap
Drie glorieuze dagen in Bourgondië, lekker wijnen tussen Dijon en Beaune
Stedelijk landschap
Alles is eindig, zeker in Évora
Avontuur
Wat telt als gezien is maar net hoe je het bekijkt
Natuur
Yosemite is superlatief mooi!
Industrieel
Op stoom bij het Woudagemaal
Over dit blog

Hi, ik ben Ech Leuk!

Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...

Lees verder
Inspiratie

Reisgedicht


Als ik mijn ogen toedoe

ben ik in Honoloeloe

- J. A. Deelder

Industrieel

Mijn fans in Wieliczka ontdekken (spirituele) waarde van zout

Een paar kilometer ten zuiden van Krakau ligt de Wieliczka zoutmijn. “Stiefkwartiertje rijden dus”, had ik vooraf tegen mijn gevolg gezegd. Omdat we voor de tour van 11 uur online kaartjes hadden bemachtigd, leek 10.30 uur me vroeg genoeg om te verzamelen. Toen ik echter voor vertrek eens checkte wat de werkelijke reistijd was – een klein half uur – liet ik mijn reisgenoten via de app weten dat we echt niet later dan 10.15 uur moesten vertrekken.

Lees verder
Religie

Het geheim van de Tempeliers en hun hoofdkwartier in Tomar

Ik moet dit verhaal schrijven. Snel, want anders is het te laat. Dan hebben ze me te pakken. Dan was alles voor niks. Gelukkig ben ik ze tot nu toe altijd te slim af geweest, maar hoe lang ik dat nog vol houd weet ik niet. Ze zijn zo machtig, vroeg of laat zullen ze me vast vinden.

Maar nu ik nog vrij ben, schieten mijn vingers over het toetsenbord, want ik moet jullie iets vertellen. Iets héél belangrijks, iets waar ik op stuitte tijdens het vervullen van mijn queeste. Het is een groot geheim dat, eenmaal bekend, de wereld zal doen schudden op zijn grondvesten. Ik ken namelijk de waarheid over de Tempeliers…

Lees verder
Hollyhock House met patio en zuilengalerij
Architectuur

Wright. Dus met de organische architectuur van het Hollyhock House is niets mis?

Hollywood. Vooraf had Ech Nie zich er heel wat bij voorgesteld, maar eenmaal op de Walk of Fame is ze al gauw een illusie armer. “What the hell, Ech Wel, is dit nou die beroemde boulevard? Ik ken getto’s met meer glitter en glamour dan dit!”

“Tsja, dit stukje heeft zijn beste tijd wel gehad inderdaad. Gelukkig bevindt Hollywoods grootste ster zich niet hier maar een paar mijl verderop.”

Lees verder
Avontuur

Een nieuwe samenleving, een nieuw blog

“Een nieuw virus in China? Ach, het zal wel…”

“Nou, het schijnt anders best serieus te zijn, Ech Wel. Mensen moeten binnen blijven en zo.”

“Ja, dat is toch niets nieuws? Alles wat die Chinezen gevaarlijk vinden, sluiten ze op.”

“Maar wat als ze te laat waren? Als die ziektekiemen de hele wereld overgaan?”

“Dat gaat niet gebeuren, joh. Gelukkig blijft die ellende altijd daar. Kijk maar naar SARS of Ebola, ook nooit last van gehad.”

Lees verder
marktplein met kramen omringd door heuvel en renaissancegevels
Stedelijk landschap

In Lyon hangt toekomst werelderfgoed aan een zijden draadje

Onze vakantie in Kroatië was niet alleen legendarisch vanwege het allereerste werelderfgoed dat we er zagen (Plitvice), ook de rit naar huis was er één om nooit te vergeten. Vanaf het moment dat we in de auto zaten, openden zich de hemelsluizen en werden we door één grote zondvloed overspoeld. Als gevolg van de watersnood regende het overal aanrijdingen en verliep de terugreis tandenknarsend traag. “Lekker weer, Ech Wel!”

“Ja, net of ik daar wat aan kan doen!”

Lees verder

Populaire berichten

Lang leve de lol; tijdens Renaissance ontpopte Loire-vallei zich tot koninklijk feestdomein

Van de paar honderd kastelen die de Loire-streek rijk is, bezoeken we als eerste die van Blois. “Volgens de architectuurboekjes is dit magnifieke château een schoolvoorbeeld van de vroege...

Alles is eindig, zeker in Évora

Wandelend tussen de menselijke resten van zo’n 5000 opgegraven lijken merkt Ech Nie gepikeerd op dat ze dit wel een héél macaber einde van onze Portugese roadtrip vindt. “Deze...