Jaren geleden heeft mijn vader Ech Wel zich stellig voorgenomen al het werelderfgoed van Unesco te bezoeken; een queeste die hem sindsdien zodanig in beslag neemt dat hij nauwelijks nog tijd heeft voor mij of mijn moeder Ech Nie. Wij zijn daarom vastbesloten hem bij het voltooien van zijn levensdoel zoveel mogelijk te dwarsbomen...
Lees verder
Als ik mijn ogen toedoe
ben ik in Honoloeloe
- J. A. Deelder
Wijzend op het grijze wolkendek boven Regensburg vraagt Ech Nie zich smalend af of ik soms iets anders had verwacht… “Hoezo, het regent toch niet?”
“Nee, nog niet nee…”
“Nou, schiet op dan. Het is tijd voor een pilsstop en ik heb trek in bier!”
Lees verder
“Ga jij d’r eens wat van zeggen”, gebiedt Ech Nie, “ik ben er nou wel klaar mee.” Haar priemende vinger wijst in de richting van een rokend mokkel in de achtertuin en blijkbaar ben ik degene die haar van verder paffen moet weerhouden. “Laat lekker gaan”, probeer ik nog, maar Ech Nie is onverbiddelijk. “Nee Ech Wel, ik ben niet van plan dit soort gedrag te blijven tolereren. Het is onze eerste wittebroodsweek en Etna moet weten dat stoken in een goed huwelijk niet gewenst is.”
Lees verder
Voor het zielenheil van elk menselijk schepsel is onderdanigheid aan de Romeinse paus absolute noodzaak.
– paus Bonifatius
Het is het jaar 1302 en het Vaticaan heeft zojuist zijn visie op de macht gegeven.
Aanleiding was een geschil tussen paus Bonifatius en de Franse koning Filips IV. Beiden hadden onenigheid over de arrestatie van een kardinaal en waren, meer nog dan de aanhouding zelf, het oneens over wie in deze queestie nou recht mocht spreken. Dé paus, vond Bonifatius, en hij beriep zich daarbij op enkele Bijbelverzen over Petrus.
Lees verder
Zeker, het is druk. Maar gelukkig zien we nergens de wachtrij waarvoor de kassadame ons waarschuwde; het Portugese sprookjespaleis is nog gewoon te betreden. Helaas is onze vreugde van korte duur. Na het bezichtigen van twee kamers stuiten we in het trappenhuis op de zo gevreesde massa. “Nee toch hè?” We hopen op een klein oponthoud maar al snel wordt duidelijk dat we in een vreselijke fuik terecht gekomen zijn.
“Shit!”
Lees verder
Het lag niet helemaal in de lijn der verwachting, maar vorig najaar gebeurde het toch. Ech Nie wilde naar een werelderfgoedsite. “Wat gaan we nou krijgen?”, vroeg ik perplex. “Hoezo wil jij ineens naar Samos?”
“Vanwege het Heraion natuurlijk. Het heiligdom van de Griekse godin Hera.”
“Hè? Okee… En voor de rest gaat het wel goed met je?”
“Ja hoor, ben wel een beetje misselijk, maar voor de rest gaat het prima!”
Lees verder